"ซื้อเสื้อผ้าเหรอ?"
หลงเฟยมองหวังเสี่ยวหยาแล้วเกาหัว ยิ้มกว้างแล้วพูดว่า "เสื้อผ้าของฉันบ้านนอกมากเลยเหรอ?"
หวังเสี่ยวหยาหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า "ไม่ใช่แค่บ้านนอก แต่บ้านนอกจนเละเทะเลยล่ะ!"
หลงเฟยพูดอย่างหยิ่งๆว่า "แล้วทำไมเธอถึงได้ตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบล่ะ?"
"ก็ฉันตาบอดน่ะสิ!"
หวังเสี่ยวหยาหัวเราะพลางดื่มน้ำตาลทรายแดงจนหมด แล้วลุกขึ้นพูดว่า "พอเถอะ ฉันไม่คุยเล่นกับนายแล้ว คืนนี้จางลี่ได้เลื่อนตำแหน่ง เธอจะเลี้ยงฉลองฉันมื้อใหญ่ ไม่ต้องรอฉันหลังเลิกงานนะ พรุ่งนี้เราคุยกันทางแชทแทน"
หลงเฟยพยักหน้า มองเธอเดินจากไปแล้วก้มลงมองการแต่งตัวของตัวเอง
ชุดยามรักษาความปลอดภัยกับรองเท้าหนังเก่าๆ ก็ดูหล่อดีนี่นา!
เขาไม่เคยสนใจเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองเลย
เสื้อผ้าราคาถูกทั้งชุด ขอแค่ไม่ขาดก็ใส่ได้ทั้งปี
หวังเสี่ยวหยาดูสนใจมาก หลงเฟยก็เลยไม่อยากปฏิเสธ
เดิมทีเขาอยากเก็บเงินซื้อของขวัญชิ้นใหญ่ให้หวังเสี่ยวหยา
ตอนนี้ดูเหมือนจะต้องรออีกหน่อย
หลงเฟยลงไปข้างล่างแล้วพาลูกน้องออกไปฝึกต่อข้างนอก
เซียววู่ตั้งใจเรียนมากที่สุด คนอื่นๆดูเหมือนจะแค่มาฆ่าเวลา
