ในห้อง หลงเฟยเข้าไปแล้วเปิดไฟ
หวังเสี่ยวหยาเขินอายเดินตามหลังมา ในหัวคิดวุ่นวายไปหมด
ในห้องปูพรมอยู่ แสงไฟดูสลัวๆ
เตียงใหญ่ โทรทัศน์ โซฟา เฟอร์นิเจอร์เรียบง่าย
ยังมีห้องน้ำกระจกฝ้า ดูหรูหรากว่าห้องที่หลงเฟยเคยเปิดกับหลินหยิงหยิงครั้งที่แล้วมาก
เขาเปิดประตูห้องน้ำ หันไปบอกหวังเสี่ยวหยา "เธอไปอาบน้ำก่อนนะ อย่าให้หนาวเป็นหวัดล่ะ"
หวังเสี่ยวหยาพยักหน้า เปลี่ยนรองเท้าแตะแล้วเข้าไปข้างใน
หลงเฟยเดินไปที่หน้าต่อง มองออกไปข้างนอก
ฝนตกหนักมาก ผ่านไปชั่วโมงหนึ่งแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เขานั่งลงบนโซฟา ลูบๆ กระเป๋า บุหรี่แจกให้พวกพี่น้องหมดแล้ว อยากสูบสักมวนก็ไม่มี
ในห้องน้ำ เสียงน้ำจากฝักบัวดังซู่ซ่า
หลงเฟยหลบสายตา แอบควบคุมลมหายใจ
เขาเตือนตัวเองในใจไม่หยุด เสี่ยวหยาเป็นเด็กผู้หญิงดี ตราบใดที่เรื่องยังไม่ได้ข้อสรุป อย่าไปทำร้ายเธอเด็ดขาด
สักพัก เสียงน้ำหยุดลง
หวังเสี่ยวหยาห่อตัวด้วยผ้าขนหนู หน้าแดงเดินออกมานั่งบนเตียง
เธอพูดติดอ่างกับหลงเฟย "ฉันอาบเสร็จแล้ว คุณไปอาบได้แล้ว!"
หลงเฟยลุกขึ้น ไม่กล้ามองเธอ รีบเข้าไปในห้องน้ำ
