หลังจากหวังเสี่ยวหยาจากไป ชูเฟิงก็เดินเข้ามาจากด้านนอก
เขาพยายามทักทายหวังเสี่ยวหยา แต่เธอไม่สนใจเขา ไม่รู้ทำไมบนใบหน้าของเขาถึงมีรอยประทับมือสีแดงหลายรอย
หลงเฟยขมวดคิ้วถามว่า "หน้าเธอเป็นอะไร?"
ชูเฟิงจุดบุหรี่สูบแล้วถอนหายใจ "อย่าพูดถึงมันเลย โดนจางลี่แมวป่าน้อยนั่นข่วนเอา!"
หลงเฟยหัวเราะใหญ่ "นายทำอะไรเธอล่ะ?"
ชูเฟิงตอบ "ไม่ได้ทำอะไรนี่ ฉันแค่ชมว่าวันนี้เธอแต่งตัวดูดี แล้วก็ลูบก้นเธอนิดหน่อย เธอก็เป็นแบบนี้แล้ว!"
หลงเฟยหัวเราะจนเศษแอปเปิ้ลในปากกระเด็นออกมา คิดในใจว่าไอ้หมอนี่ก็แย่พอกัน
ไม่ต้องการเธอแล้ว ยังจะมาลวนลามเธออีก
เขาบอกให้ชูเฟิงออกไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยน
ไม่รอให้แพทย์มาตรวจร่างกาย ทั้งสองคนแอบหนีออกจากโรงพยาบาลเหมือนขโมย ไปแช่น้ำที่ศูนย์อาบน้ำในหมู่บ้านในเมืองก่อน
ตัวหลงเฟยเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งกรังติดตัว
เสื้อผ้าเมื่อคืนก็ถูกกระสุนยิงจนเป็นรูพรุน ทำเอาหลงเฟยเสียดายอยู่นาน นั่นมันเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาห้าสิบหยวนนะ
สองหนุ่มใหญ่ถอดเสื้อแช่อยู่ในอ่าง
ชูเฟิงจ้องมองหลงเฟยตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่หยุด
