หลงเฟยลงบันไดมา ตักน้ำใส่อ่างมาล้างหน้า
ซูตงเดินเข้ามา ยิ้มกริ่มถามว่า "พี่ใหญ่ เมื่อกี้มันส์ไหมครับ?"
หลงเฟยมองหน้าเขา ขมวดคิ้วถามว่า "มันส์อะไร?"
ซูตงหัวเราะคิกคัก "พี่ใหญ่ โกหกแบบนี้ไม่สนุกนะครับ! เมื่อกี้ที่ถูกเจ้าของหอพักกอดไว้ พี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?"
"นายนี่ช่างซุบซิบนินทายิ่งกว่าผู้หญิงอีกนะ!"
หลงเฟยถลึงตาใส่เขา
ซูตงพูดว่า "พี่ใหญ่ พูดแบบนี้น้องชายก็เสียใจนะครับ เมื่อกี้น้องได้ยินเสียงร้อง ก็กำลังจะขึ้นไปช่วยพี่แล้วนะ! ใครจะรู้ว่าพอขึ้นไปถึงดาดฟ้า เจ้าของหอพักก็กอดพี่ไว้แล้ว น้องก็เลยเกรงใจ วิ่งลงมาข้างล่าง"
"ขอบใจนะ พอได้แล้วมั้ย?"
หลงเฟยอึ้งไป ดูท่าในสายตาพวกเขา เขาช่างอ่อนแอเหลือเกิน
แค่ยืนอยู่บนดาดฟ้า ทำไมถึงคิดว่าจะกระโดดลงมาได้ล่ะ!
เขาเทน้ำทิ้ง กำลังจะเข้าห้อง
ซูตงตะโกนถามว่า "พี่ใหญ่ วันนี้ว่างไหมครับ?"
หลงเฟยถามกลับ "นายมีธุระอะไรเหรอ?"
ซูตงพิงประตู สูบบุหรี่พ่นควัน พูดว่า "ก็ไม่มีอะไรมาก วันนี้ทีมฟุตบอลของวิทยาลัยเทคนิคบิร์นไฮ จะมาขอแข่งกับพวกเรา
แต่ก่อนนี้ พวกเราก็สูสีกันมาตลอด
แต่ได้ยินมาว่า ช่วงนี้พวกเขามีกัปตันทีมคนใหม่
