ห้องตกแต่งแบบโบราณ เต็มไปด้วยบรรยากาศแบบจีน
เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดทำจากไม้จันทน์ ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ
ทั้งสามคนนั่งลงในห้องรับแขก มีคนรีบมาเสิร์ฟชา
หวังเสี่ยวหยาตกใจมาก คิดในใจว่าหลงเฟยคนนี้โชคดีอะไรขนาดนี้ ทำไมถึงได้เป็นศิษย์ของเฉาเหล่าเย่่อะจื่อได้
เฉาเหล่าเย่่อะจื่อมองเธอยิ้มเล็กน้อย "คุณหนูคนนี้เป็นแฟนของเสี่ยวเฟยใช่ไหม?"
หวังเสี่ยวหยาอึ้งไป ตกใจจนไม่รู้จะตอบอย่างไร
ก่อนหน้านี้ ตอนประชุมผู้ถือหุ้น เธอเคยต้อนรับเฉาเหล่าเย่่อะจื่อที่เคาน์เตอร์ครั้งหนึ่ง
คงเป็นไปได้ว่าเขาลืมไปแล้ว
หลงเฟยหัวเราะแห้งๆ รีบตอบว่า "ตอนนี้ยังไม่ใช่ครับ ไม่รู้ว่าในอนาคตจะเป็นไหม!"
หวังเสี่ยวหยาหงุดหงิด เอามือจิกหลังเขาทีหนึ่ง คิดในใจว่านี่พูดอะไรออกมา
เฉาเหล่าเย่่อะจื่อลูบเคราหัวเราะ "ยังไง คุณหนูคนนี้สวยขนาดนี้ เธอยังไม่พอใจอีกหรือ?"
หลงเฟยรีบส่ายหัว "ไม่ใช่ครับอาจารย์ อาจารย์คิดดีเกินไปแล้ว ศิษย์แค่กลัวว่าตัวเองจะไม่คู่ควรกับเธอ!"
หวังเสี่ยวหยาหน้าแดง อายจนก้มหน้าลง
