เหนียะตู้จื่อสะดุ้งจนตะเกียบในมือสั่น น้ำซุปกระเด็นใส่มือ เขาสะบัดมือด้วยความเจ็บปวดพลางขบฟันกรอด
เขาตะโกนใส่วิทยุสื่อสารอย่างเร่งร้อน "เกิดอะไรขึ้น?"
จางปิงตะโกนตอบ "พวกเราลงมาแล้ว ออกมาดูสิ แล้วจะรู้เอง!"
เหนียะตู้จื่อรีบออกไปด้วยความกังวล คิดในใจว่าไอ้หมอนี่มาเล่นปริศนากับเขาอีกแล้ว
ประตูลิฟต์เปิดออก จางปิงและอีกสามคนเดินออกมาจากด้านหลัง
มือซ้ายของเขาปิดปากผู้หญิงคนหนึ่งไว้ พร้อมกับจ่อมีดที่คอของเธอ
"เฮ้ย!"
เหนียะตู้จื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นแล้วอุทานออกมาอย่างอดไม่ได้
พวกเขาเคยเห็นรูปของผู้หญิงคนนี้ในพีพีทีตอนเข้าอบรมที่บริษัท
ไม่รู้กี่คืนแล้วที่พวกเขาจินตนาการถึงผู้หญิงคนนี้จากรูปภาพ
ไม่คิดว่าวันนี้จะได้เจอตัวจริง
จางปิงพูดอย่างตื่นตระหนก "พี่ พี่ครับ ตอนนี้เราควรทำยังไงดีครับ!"
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เหนียะตู้จื่อก็ไม่ทันตั้งตัว
เขาลูบหัวล้านๆ แล้วตัดสินใจ "ปล่อยเธอไปไม่ได้แน่ รอให้พวกเราปลอดภัยก่อน แล้วค่อยปล่อยเธอไป!"
จางปิงกับจางเหล่ยพยักหน้า ส่วนชายผอมตะโกนขึ้นมา "เงินได้มาแล้ว ผมขอเอาส่วนของผมแล้วไปละ!"
