หญิงสาวคนนี้ มีผมสั้นเรียบ จมูกโด่ง ตาสดใส สวมเสื้อขาวตัวสั้นกับกางเกงยีนส์สามส่วน ดูสง่างามมาก
ชูเฟิงเห็นเธอจากด้านหลัง แอบเข้าไปหลังครูเหยียนแล้วถามว่า "ครูเหยียนครับ นักเรียนผู้หญิงที่อยู่ตรงมุมโน้นคือใครหรอครับ? ผมไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย"
"เธอสวยใช่ไหมล่ะ?"
ครูเหยียนยิ้ม
"สวยมากครับ!"
ชูเฟิงพยักหน้าหงึกหงัก
ครูเหยียนเตือนว่า "ฉันแนะนำให้นายอย่าไปยุ่งกับเธอนะ เธอเป็นหลานสาวของฉัน เพิ่งเรียนจบจากโรงเรียนตำรวจ เก่งทั้งมวยไทยและการต่อสู้ ตอนนี้ทำงานอยู่ที่สถานีตำรวจใต้เมือง!"
ชูเฟิงกลืนน้ำลาย เดิมทีเขาคิดจะเข้าไปจีบเธอ แต่ตอนนี้คิดว่าไม่ดีกว่า
เขาเป็นคนมีหลักการ ไม่เคยยุ่งกับตำรวจ
หลงเฟยยืนอย่างทรมานเป็นเวลาสามชั่วโมง ไม่ขยับเขยื้อนเลย จนครูเหยียนชมเชยเขา
พอครบสามชั่วโมง เขาก็ตบมือแล้วให้หลงเฟยใส่เสื้อผ้า
หลงเฟยรีบวิ่งเข้าไปหลังม่านเหมือนคนที่กำลังจะตายได้รับการอภัยโทษ แล้วรีบใส่เสื้อผ้า
ชูเฟิงเข้าไปหาเขาแล้วชูนิ้วโป้งบอกว่า "เพื่อน วันนี้นายเจ๋งมาก คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง!"
"ไปให้พ้น!"
หลงเฟยไม่อยากสนใจเขา
ไอ้หมอนี่ไม่น่าไว้ใจเลย สมองเต็มไปด้วยความคิดแปลกๆ
