"งุ่มง่าม เท้าเจ็บอีกสินะ" ปาเคอร์มองดูเท้าเล็กๆ ของไป๋เฉียงเฉียง ดวงตาเผยแววสงสาร
ไป๋เฉียงเฉียงแลบลิ้น นั่งลงริมลำธารแล้วแช่ขาลงในน้ำ
ข้อเท้ากระตุกแน่นขึ้นทันใด เธอตกใจรีบดึงขาขึ้นมา งูตัวใหญ่สีดำลายแดงถูกดึงขึ้นมาด้วย มันเลื้อยขึ้นมาตามขาขาวเนียนของเธอ ยกหัวกลมมนขึ้นแลบลิ้นใส่ไป๋เฉียงเฉียง "ฟี่ส ฟี่ส~"
ไป๋เฉียงเฉียงหัวเราะพลางสะบัดขา "ลงไปสิ รู้ไหมว่าตอนนี้เธอหนักมากแล้วน่ะ?"
"ฟี่ส ฟี่ส~" น้องงูไม่เต็มใจปล่อยตัวลงไปในน้ำ รอบๆ มีหัวงูโผล่ขึ้นมาอีกหลายตัว ว่ายวนเวียนรอบไป๋เฉียงเฉียง
ไป๋เฉียงเฉียงหัวเราะ หันไปมองปาเคอร์พูดว่า "คุณพาน้องงูออกมาด้วยเหรอ"
ปาเคอร์ราดน้ำลงบนหินลับมีด แล้วลับต่อไป "ฉันเห็นพวกมันร้อนจนแทบเป็นลม ก็เลยพาออกมาตอนมาลับใบมีดหิน"
ไป๋เฉียงเฉียงนึกถึงเคอร์ติสพ่อของน้องงู หันไปมองป้อมราชาแล้วพูดอย่างกังวล "เคอร์ติสดูเหมือนจะไม่สบาย ไม่สนใจฉันเลย ฉันชวนเขาลงมาแช่น้ำก็ไม่ยอมขยับ"
ปาเคอร์ได้ยินแล้วรู้สึกดีใจในใจ พยายามกลั้นสีหน้า ขยับเข้าไปใกล้ไป๋เฉียงเฉียง "ชิงชิงอย่ากังวลไปเลย เขาเป็นสัตว์สี่ลาย ไม่มีทางป่วยหรอก ถ้าเขาไม่อยู่เป็นเพื่อนเธอ ก็ยังมีฉันอยู่นะ"
