สัตว์ที่ล่าได้ในตอนเย็นเป็นของเคอร์ติส หลังจากรับประทานอาหารเย็น ครอบครัวกลับขึ้นไปบนชั้นบนสุด ปาเคอร์เห็นเปลือกงูใหม่ในห้องนอน จึงเข้าใจว่าเคอร์ติสผลัดหนัง ไม่ใช่กินคริสตัลโปร่งใสอย่างที่เขาคิด
เปลือกงูนี้ทำให้ปาเคอร์นึกถึงภาพตอนที่ไป๋เฉียงเฉียงถูกจับไป เขาจึงยิ่งไม่มีสีหน้าที่ดีต่อเคอร์ติส เขาจัดเตียงเล็กน้อยแล้วพูดกับไป๋เฉียงเฉียง
"ชิงชิง วันนี้มานอนกับฉันนะ"
"ได้ค่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงตอบหลังจากลังเลเล็กน้อย
แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันสำคัญที่เคอร์ติสผลัดหนัง แต่ปาเคอร์ก็เหงื่อไหลทั้งวัน ถ้าไม่เอนเอียงไปทางเขา เขาคงจะรู้สึกน้อยใจมาก และเคอร์ติสก็ไม่สามารถตากแดดได้ ต่อไปงานในทุ่งนาก็ต้องให้ปาเคอร์ทำ ไป๋เฉียงเฉียงจึงอยากชดเชยให้ปาเคอร์เล็กน้อย
ปาเคอร์ดีใจจนใบหน้าเปล่งปลั่ง เขากอดไป๋เฉียงเฉียงแล้ววางเธอไว้ตรงกลางเตียง
เคอร์ติสเพียงแค่ก้มตาลง เดินไปที่เตียงของตัวเองอย่างเดียวดาย หยิบเปลือกงูมาเริ่มเย็บเสื้อผ้า เขารู้รูปร่างของไป๋เฉียงเฉียงอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ไม่จำเป็นต้องวัดขนาดอีกเลย
อย่างไรเสียเขาก็ไม่อยากนอน คืนนี้ก็ให้เสี่ยวไป่ไปอยู่กับเสือดาวแล้วกัน
