น้ำใสเย็นไหลผ่านร่างกาย ช่วยบรรเทาอาการคันได้มาก ไป๋เฉียงเฉียงจุ่มตัวลงในน้ำทั้งตัว ล้างผมไปด้วย ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก
ปาเคอร์แตะเบาๆ ที่รอยข่วนบนต้นคอของไป๋เฉียงเฉียง พูดด้วยความเป็นห่วงว่า "เรากลับกันเถอะ"
"ฉันไม่เป็นไรจริงๆ" ไป๋เฉียงเฉียงหันตัว ตักน้ำสาดใส่ปาเคอร์ พร้อมพูดอย่างสนุกสนานว่า "คุณก็ล้างตัวด้วยสิ"
ปาเคอร์ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน โดนน้ำสาดเต็มหน้า ไม่ได้ติดอารมณ์สนุกไปกับไป๋เฉียงเฉียง เห็นเธอล้างตัวเสร็จแล้วก็อุ้มเธอขึ้นฝั่งทันที
เขาคิดจะเอาหนังสัตว์ที่กองไว้ข้างกองธัญพืชมาคลุมตัวไป๋เฉียงเฉียง แต่ไป๋เฉียงเฉียงเห็นว่าหนังสัตว์นั้นเต็มไปด้วยเศษเมล็ดพืช ก็รีบบอกว่า "อย่าใช้อันนั้นเลย ฉันคันเพราะผงพวกนั้นนี่แหละ กลับไปแบบนี้ก็ได้"
ปาเคอร์เงยหน้ามองดวงอาทิตย์ที่ร้อนจัด ไม่อยากให้ไป๋เฉียงเฉียงต้องตากแดด จึงปีนขึ้นต้นไม้ไปเด็ดใบไม้ใหญ่มาคลุมตัวไป๋เฉียงเฉียง
ทั้งสองกลับถึงบ้าน เวนสันก็พาฮาร์วีย์มาด้วย
ฮาร์วีย์ในฐานะหมอ มีสายตาที่เข้มงวดกว่าในการตรวจดูอาการ เมื่อปาเคอร์เปิดใบไม้ที่คลุมตัวไป๋เฉียงเฉียงออก ฮาร์วีย์ก็ตกใจมาก
