ไป๋เฉียงเฉียงโผล่หัวออกมาจากหลังเคอร์ติส ยกนิ้วชี้ขึ้นเกาผมที่สยายอยู่ แล้วพูดกับเวนสันว่า "ฉันบอกแล้วนะว่าอย่าไปบอกคนอื่น ฉันเป็นสัด"
สายตาของเวนสันเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด จากแววตาคมกริบกลายเป็นงุนงง ร่างกายโน้มไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว แล้วกระโดดลงจากขอบหินที่นั่งอยู่
"ทำไมต้องบอกเขาด้วย?" เคอร์ติสพูดอย่างไม่พอใจ พลางโอบไป๋เฉียงเฉียงเข้าห้องนอน
"เวนสันก็เป็นเพื่อนของเราไม่ใช่เหรอ" ไป๋เฉียงเฉียงเบ้ปาก เธอไม่ได้ใส่อะไรใต้กางเกงหนังสัตว์หลวมๆ เลยไม่ขยับตัวเลยตอนเคอร์ติสอุ้มขึ้น
เวนสันได้ยินแล้วก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่รีบเก็บอาการทันทีเมื่อนึกได้ว่าเพศเมียจะกลัวเวลาเขายิ้ม
ที่แท้ที่ปาเคอร์รีบออกล่าเพราะไป๋เฉียงเฉียงเป็นสัด ไป๋เฉียงเฉียงคงจะให้โอกาสสืบพันธุ์ครั้งนี้กับปาเคอร์ ไม่แปลกที่ปาเคอร์จะกระตือรือร้นออกล่าเป็นพิเศษวันนี้ เขาต้องเก็บพลังไว้สินะ
มุมปากของเวนสันยกขึ้นเล็กน้อย เขาควรจะรู้สึกดีใจ แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจถึงได้ปวดร้าวอย่างบอกไม่ถูก
