อีกฝั่งของลำธารเป็นป่าเขา พืชพรรณเขียวชอุ่มสมบูรณ์ นอกจากต้นไม้ใหญ่ที่ครอบครองพื้นที่แล้ว ตามมุมต่างๆ ยังมีต้นไม้เล็กๆ บางๆ อยู่มากมาย หากไม่มีต้นไม้ใหญ่ล้ม พวกมันก็ไม่มีทางเติบโตขึ้นมาได้ มีแต่จะทำให้ป่าแน่นขนัดไปหมด
ไป๋เฉียงเฉียงเดินดูตามแนวขอบป่าอยู่นาน ยื่นมือไปหักกิ่งไม้เล็กๆ กิ่งไม้หักได้ง่าย แต่เปลือกไม้เหนียวมากจนฉีกไม่ขาด
เคอร์ติสยื่นมือออกมา ใช้เล็บกรีดลงบนต้นไม้ ต้นไม้เล็กๆ ก็ขาดออกในที่สุด
"เธอจะทำอะไร?" เคอร์ติสถาม
ไป๋เฉียงเฉียงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก้มหน้าลอกเปลือกไม้ออกมาเส้นหนึ่ง แล้วจึงเงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้ม "ฉันหาวัสดุได้แล้ว ช่วยฉันหักกิ่งไม้หน่อย ฉันจะใช้เปลือกไม้ถักตาข่าย"
"ตาข่าย?" เคอร์ติสถาม เวนสันก็มองไป๋เฉียงเฉียงอย่างสงสัย
"เดี๋ยวพวกคุณก็รู้เอง" ไป๋เฉียงเฉียงพูดพลางลอกเปลือกไม้ไปด้วย เพราะเธอรู้วิธีถักเชือกจีน จึงมั่นใจอย่างยิ่งในการถักตาข่าย ทันทีที่นึกถึงตาข่าย สมองของเธอก็คิดแผนที่เป็นไปได้ออกมาหลายวิธี
