ไป๋เฉียงเฉียงอ้าปากจะพูด แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร ก็ได้ยินเสียงตื่นเต้นของปาเคอร์ "ดีเลย ผมจะไปเก็บของเดี๋ยวนี้"
เวนสันดวงตาเปล่งประกายด้วยความปีติ มองไปที่ไป๋เฉียงเฉียงอย่างตื่นเต้น
ไป๋เฉียงเฉียงจำต้องพูดว่า "งั้นขอบคุณนะ"
ปาเคอร์ใช้หนังสัตว์ผืนหนึ่งม้วนที่นอน เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ม้วนเป็นก้อนด้วยหนังสัตว์ผืนใหญ่ แม้จะมีแค่ยี่สิบกว่าชุด แต่น้ำหนักก็ไม่เบาเลย สุดท้ายเขายังแบกข้าวสารอีกครึ่งกระสอบ
เคอร์ติสรับผิดชอบสัตว์มีชีวิต ใช้เถาวัลย์หลายเส้นผูกนกปีกสั้น อีกมือหนึ่งถือน้องงู
เวนสันรับผิดชอบขนย้ายเครื่องหินในบ้าน ส่วนไป๋เฉียงเฉียง ต้องเถียงอยู่พักใหญ่จึงไม่ถูกอุ้มเหมือนเฟอร์นิเจอร์
ป้อมราชาเสือมีสไตล์ที่แตกต่างจากปราสาทวานวังที่หรูหราอย่างสิ้นเชิง กำแพงรอบนอกมีเถาวัลย์แห้งเลื้อยเต็มไปหมด ดูเหมือนคฤหาสน์ร้างที่ถูกทิ้งร้างมานาน พอฟ้ามืดก็กลายเป็นสถานที่ถ่ายทำหนังสยองขวัญได้เลย
ลานหน้าเป็นพื้นดินสะอาด บนพื้นมีตอหญ้า คงจะเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจีเมื่อสภาพอากาศอบอุ่นขึ้น
เดินเข้าประตูหลักของป้อม มีเสือหลายตัวกำลังล้างคราบเลือดบนพื้น ยังได้กลิ่นคาวเลือดอยู่รางๆ
