ปาเคอร์ล่าเหยื่อขนาดใหญ่มาได้ตัวหนึ่ง เขานำมันไปย่างในห้องครัวชั้นล่างที่ใช้สำหรับปรุงอาหารโดยเฉพาะ เมื่อสุกแล้วก็ฉีกเนื้อใส่ชามแล้วนำขึ้นไปชั้นบนสุด
"ฉันกลับมาแล้ว" ปาเคอร์พูดพลางวิ่ง เสียงสุดท้ายยังไม่ทันขาดคำ ตัวเขาก็วิ่งเข้าไปในห้องนอนแล้ว
ไป๋เฉียงเฉียงนั่งไม่ติดที่เพราะประจำเดือนมา เคอร์ติสนอนอยู่ข้างๆ เฝ้ามองปฏิกิริยาของเธออย่างสนุกสนาน
เมื่อได้ยินเสียง ไป๋เฉียงเฉียงก็หันไปมองปาเคอร์ "ย่างเนื้อเสร็จแล้วเหรอ"
"เธอกินเร็วๆ สิ" ปาเคอร์ยิ้มแยกเขี้ยวพลางนั่งยองๆ ข้างไป๋เฉียงเฉียง "กินเยอะๆ นะ เราจะได้มีลูกเสือดาวกัน"
ไป๋เฉียงเฉียงจ้องปาเคอร์ด้วยสายตาดุ นึกถึงว่าเวนสันอยู่ห้องข้างๆ เธอจึงลดเสียงลงพูดว่า "รู้แล้ว! นายพูดเบาๆ หน่อยได้มั้ย"
ปาเคอร์มองตามสายตาของไป๋เฉียงเฉียงไปที่ห้องข้างๆ เข้าใจทันทีแต่ไม่สนใจ พูดว่า "จะเป็นไรไปล่ะ ยังไงพูดเบาเขาก็ได้ยินอยู่ดี"
ใบหน้าของไป๋เฉียงเฉียงเริ่มแดงขึ้น เธอลุกขึ้นยืนพลางจับกางเกง "ฉันจะลงไปกินข้างล่าง"
"เธอลงไปเดี๋ยวเสืออื่นๆ ก็ได้กลิ่นนะ" ปาเคอร์พูด
