เผ่าอสูรที่มาถึงก่อนได้หว่านเมล็ดพันธุ์เสร็จแล้ว จึงถือถาดหินเดินไปๆมาๆเพื่อตักน้ำจากลำธารเล็กๆ
ไป๋เฉียงเฉียงยืนอยู่บนถาดหินของตัวเอง มองไปทางลำธารเล็กๆ แล้วพูดว่า "ไกลจังเลย ตอนนี้รดน้ำยังพอไหว แต่พอถึงเวลาให้น้ำจะทำยังไง?"
ปาเคอร์กลบเมล็ดพันธุ์เม็ดสุดท้ายอย่างระมัดระวัง แล้วตอบว่า "ฤดูฝนเล็กกำลังจะมาถึงแล้ว ถ้าฤดูฝนมาช้า ก็ต้องตักน้ำจากแม่น้ำ"
"ลำบากจริงๆ" ไป๋เฉียงเฉียงนึกถึงการขุดร่องน้ำเพื่อนำน้ำมาที่นี่เป็นอย่างแรก แต่เธอก็พบว่าที่นี่มีระดับสูงกว่าลำธารเล็กๆ และดินค่อนข้างแห้ง วิธีขุดร่องน้ำจึงใช้ไม่ได้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีฤดูฝน แหล่งน้ำจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ไป๋เฉียงเฉียงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
เคอร์ติสใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอวของไป๋เฉียงเฉียง แล้วอุ้มเธอลงมาจากถาดหิน พูดว่า "ฉันจะรดน้ำเอง"
"อืม"
เพศผู้สามคนช่วยกัน ใช้เวลาครึ่งวันเล็กๆ ในการปลูกข้าวเสร็จ
เวนสันก็ได้รับข้าวสาลีมาด้วย เป็นถุงใหญ่หนักหลายสิบกิโลกรัม ไป๋เฉียงเฉียงเห็นว่าที่นี่มีพื้นที่ว่างมาก จึงให้พวกเขาปลูกข้าวสาลีที่นี่
