ปราสาทวานวังกลับมาคึกคักอีกครั้ง ครั้งนี้เพศเมียที่มาได้ก็มากันหมด ทั้งแก่ทั้งหนุ่ม รวมถึงลูกเพศเมียที่ยังดูดนิ้วโป้งอยู่และยังไม่หย่านม พวกเธอมีเพศผู้คู่ชีวิตเพียงคนเดียวอยู่ข้างๆ ดูแล้วเหมือนโลกที่มีสามีภรรยาคู่เดียวเลยทีเดียว
มีเพศผู้คนหนึ่งอุ้มทารกน้อย ยืดอกเดินอย่างองอาจผึ่งผาย เพศเมียข้างๆ เขาก็เขียนความภาคภูมิใจไว้บนใบหน้า ส่วนปฏิกิริยาของเผ่าอสูรรอบข้างก็ให้เกียรติพวกเขาอย่างเต็มที่ รวมถึงไป๋เฉียงเฉียงและปาเคอร์ด้วย
ไป๋เฉียงเฉียงไม่ได้เห็นทารกมนุษย์มานานแล้ว จึงรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอจ้องมองทารกน้อยไม่วางตา แล้วลากปาเคอร์เดินตามหลังพวกเขาไป
"นั่นคือลูกสาวเพศเมียใช่ไหม?" ไป๋เฉียงเฉียงถามเสียงเบา
ปาเคอร์ก็มองดูทารกน้อยตัวอ้วนกลมนั้น แล้วกุมมือไป๋เฉียงเฉียงแน่นขึ้น "อืม ถ้าเราได้มีลูกสาวเพศเมียสักคนก็ดีนะ"
"ฮึ่ม!" ไป๋เฉียงเฉียงปิดปากไอแกล้งๆ ทีหนึ่ง ไม่ตอบอะไร แล้วก็จ้องมองทารกน้อยต่อไป
"อี๋ย่าย่า~" ลูกสาวเพศเมียส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว
