"เอาล่ะ ฉันยังทำไข่เค็มด้วย ไม่รู้ว่าทำเสร็จหรือยัง เดี๋ยวต้มสักสองสามฟองแล้วลองชิมกัน"
เคอร์ติสหน้าตึง หยิบชามหินใบใหญ่จากโต๊ะหินส่งให้ไป๋เฉียงเฉียง
ไป๋เฉียงเฉียงรีบรับมาตักไข่ให้เคอร์ติส หม้อหินใบใหญ่นึ่งไข่เต็มไปครึ่งหม้อ เธอตอกไข่ตามจำนวนลูกงู สิบเก้าตัวสิบเก้าฟอง ถ้าลูกงูแต่ละตัวกินน้อยลงหนึ่งคำ ก็น่าจะแบ่งให้เคอร์ติสได้หนึ่งชาม
ช่างเถอะ ถ้าไม่พอก็นึ่งเพิ่มก็ได้
"ระวังร้อนนะ" ไป๋เฉียงเฉียงส่งชามให้เคอร์ติส
เคอร์ติสพอใจมาก กำลังจะกิน ตอนนั้นปาเคอร์จับลูกงูทั้งหมดใส่รังที่ปูด้วยหนังสัตว์ ไป๋เฉียงเฉียงตักไข่จากหม้อหนึ่งช้อนแล้วไปป้อนลูกงู
หางงูของเคอร์ติสเกร็งทันที ช้อนไข่นึ่งที่เพิ่งตักขึ้นมาค้างอยู่กลางอากาศ
"น้องงูเป็นเด็กดีนะ อย่ากัดพี่ล่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงถอนหายใจ ค่อยๆ เอามือเข้าใกล้รังงู
ลูกงูทั้งฝูงยกตัวขึ้น เงยหน้า เหมือนต้นถั่วงอกเล็กๆ
ด้วยความระมัดระวัง ไป๋เฉียงเฉียงส่งไข่นึ่งช้อนแรกไปที่ปากลูกงูตัวริมสุดของตะกร้าไม้ไผ่
"ฟู่ฟู่~" ลูกงูแลบลิ้น ปลายลิ้นสองแฉกจับได้ถึงความอุ่นและกลิ่นหอม ดวงตาสีแดงดูเหมือนจะสว่างวาบ อ้าปากพุ่งเข้าหาช้อนไม้
"แดง"
