ขอบถ้ำน้ำแข็งเริ่มแข็งตัว พื้นผิวน้ำเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ ไม่นานพื้นที่ก็หดตัวลงไปมาก
ไป๋เฉียงเฉียงจับแขนปาเคอร์แล้วเขย่า "คุณทำได้ยังไงน่ะ เร็วบอกฉันสิ"
ปาเคอร์ยิ้ม เส้นผมสีทองของเขาเปล่งประกายระยิบระยับใต้แสงอาทิตย์ ทำให้ทั้งตัวเขาดูสดใสเหมือนแสงแดด "ผมก็เพิ่งค้นพบเมื่อไม่กี่วันก่อนเองครับ ครั้งก่อนตอนที่คุณบอกให้ผมอาบน้ำก่อนจะมีเพศสัมพันธ์กัน พอผมอาบเสร็จก็เห็นปลากระโดดขึ้นมา แต่ตอนนั้นรีบจะมีเพศสัมพันธ์ เลยไม่ทันได้จับ"
ไป๋เฉียงเฉียงฟังคำว่า "เพศสัมพันธ์" ที่ออกจากปากปาเคอร์แล้วหน้าแดงขึ้นมา
"ไม่ใช่คุณทำเองเหรอ" ไป๋เฉียงเฉียงมองไปที่ผิวน้ำ ปลาพากันกระโดดทำลายผิวน้ำไม่หยุด ปากปลาเปิดปิดเหมือนกำลังพยายามหายใจเอาออกซิเจนสุดชีวิต
ที่แท้ก็ขาดออกซิเจนนี่เอง นึกว่าเป็นพลังจิตแบบเผ่าลิงเสียอีก
แม้จะมีปลากระโดดขึ้นมาไม่หยุด แต่ผิวน้ำก็ถูกแช่แข็งอย่างไร้ปรานี
กลิ่นหอมของปลาลอยอบอวลในอากาศหนาวเย็นของฤดูหนาว เติมความอบอุ่นให้กับบรรยากาศที่หนาวเหน็บ ในหม้อมีปลาเต็มไปหมด น้ำซุปเดือดพล่านจนล้นออกมานอกหม้อเล็กน้อย
