"มือเย็นจนแข็งแล้ว ยังไม่หนาวอีกเหรอ"
"จริงๆ ไม่หนาวนะ" ไป๋เฉียงเฉียงไม่ได้โกหก หิมะที่ปั้นเป็นก้อนดูเหมือนจะปล่อยความร้อนออกมามาก จับแล้วยังรู้สึกร้อนมือเลย แน่นอนว่าอุณหภูมิร่างกายของเธอเมื่อเทียบกับปาเคอร์แล้วก็เย็นเฉียบอยู่ดี
เห็นไป๋เฉียงเฉียงอยากเล่นจริงๆ ปาเคอร์ก็ทนไม่ไหว จึงพูดว่า "งั้นฉันช่วยเธอเอง เธออยากปั้นเป็นรูปอะไรล่ะ"
"ปั้นลูกบอลใหญ่ก่อน เอาไว้เป็นหัว" ไป๋เฉียงเฉียงตอบทันที ฉวยโอกาสตอนที่ปาเคอร์ไม่ทันสังเกต เล็ดลอดออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วโผเข้าไปในกองหิมะเริ่มขุดหิมะอีกครั้ง
ปาเคอร์ยื่นแขนยาวลงไปในกองหิมะ กวาดหิมะขาวเป็นกองใหญ่ แล้วปั้นเป็นลูกบอลหิมะขนาดใหญ่ในไม่กี่วินาที
เวนสันกำลังขุดหลุมปักเสาไม้อย่างขะมักเขม้น ไป๋เฉียงเฉียงเห็นเขาทำงานคนเดียวก็รู้สึกไม่สบายใจ จึงคว้าหิมะมากำหนึ่ง ปั้นให้แน่นแล้วขว้างใส่เขา
ลูกบอลหิมะพุ่งผ่านอากาศ ลอยช้าๆ มาทางเวนสัน ดูเหมือนจะแม่นยำพอสมควร
เวนสันงอนิ้ว กำลังจะหันมือตบสิ่งแปลกปลอมทิ้ง แต่พอเงยหน้าเห็นไป๋เฉียงเฉียงยิ้มแฉ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มือก็ชะงักทันที
