ดวงตาของเขามองเห็นเพียงใบหน้าสวยงามของเพศเมียตรงหน้า หูได้ยินเพียงเสียงอ่อนหวานของเธอ และลมหายใจได้รับกลิ่นหอมชื่นใจของเธอเท่านั้น
"เวนสัน?" ไป๋เฉียงเฉียงโบกตะเกียบตรงหน้าเวนสัน เขาสะดุ้งตื่นและรีบคว้าตะเกียบไว้
"ใช้แบบนี้" ไป๋เฉียงเฉียงโน้มตัวเข้าใกล้เวนสันเพื่อสอนวิธีใช้ตะเกียบ
ปาเคอร์รู้สึกหึงและแทรกตัวเข้ามาระหว่างทั้งสอง ผลักไป๋เฉียงเฉียงออกไปเล็กน้อย "เธอกินปลาเถอะ ฉันจะสอนเขาเอง"
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกตัวทันทีว่าบรรยากาศแปลกไป ปาเคอร์เป็นคู่ของเธอ การที่เธาสนิทสนมกับเพศผู้อื่นต่อหน้าคู่ของตัวเองดูจะเกินไปหน่อย แต่เวนสันก็เป็นสัตว์ผู้พิทักษ์ของเธอ เขาช่วยเหลือเธอมากมายโดยไม่หวังผลตอบแทน...
อา! ช่างยุ่งเหยิงเสียจริง!
"ได้" ไป๋เฉียงเฉียงพูดเบาๆ ก้มหน้าก้มตากินต่อไป
ปาเคอร์สอนเวนสันอย่างลวกๆ แล้วก็หันไปกินของตัวเอง เวนสันก็ไม่ถามอะไรมาก พยายามนึกถึงวิธีจับตะเกียบของไป๋เฉียงเฉียง แล้วจิ้มปลาในชามกินอย่างงุ่มง่าม
ปาเคอร์แงะท้องปลาตัวหนึ่งออก พบว่ามีไข่ปลาอยู่ข้างใน จึงควักออกมาทั้งก้อนใส่ชามของไป๋เฉียงเฉียง "ให้เธอกิน"
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกอบอุ่นในใจ ยิ้มพลางพูดว่า "ขอบคุณจ้ะ"
