"โอ๊ย! แน่นจัง ขยับให้หลวมหน่อยสิ" ไป๋เฉียงเฉียงพูดพลางสั่นเท้า
ขนหมาป่าอุ่นดีนะ แต่ขาเล็กไปหน่อย ใส่แล้วไม่สบายเท้าเลย โดยเฉพาะตรงปลายที่มีนิ้วหมาป่าอยู่สองสามนิ้ว ไม่ระวังก็จะเตะโดนนิ้วเท้าได้
ปาเคอร์บอก "ถ้าหลวมเกินไปอากาศเย็นก็จะเข้าไปข้างใน เท้าเธอจะแข็งตายเอานะ"
"ก็ได้" ไป๋เฉียงเฉียงยอมแพ้ต่อภัยคุกคามของความหนาวเย็น
ใส่รองเท้าใหม่เสร็จ ไป๋เฉียงเฉียงลุกขึ้นกระโดดสองก้าว รู้สึกแปลกๆ
"ไปกันเถอะ ฉันอยากลองชิมน้ำผลไม้นั่นจังเลยว่ามันรสชาติเป็นยังไง" ไป๋เฉียงเฉียงพูดอย่างตื่นเต้น
ปาเคอร์มองกระโปรงหนังสัตว์ที่เอวตัวเอง ไม่อยากเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์ จึงหันหลังให้ไป๋เฉียงเฉียงแล้วพูดว่า "ขึ้นหลังฉันเถอะ"
"อืม" ไป๋เฉียงเฉียงปีนขึ้นหลังปาเคอร์ แล้วหันไปมองเวนสันที่ยังนั่งอยู่บนพื้น "นายก็รีบๆ หน่อยสิ"
เวนสันเอนตัวขึ้นเล็กน้อย กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปาเคอร์รีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน "ต้องมีคนอยู่เฝ้าบ้านนะ"
เวนสันได้ยินดังนั้นก็นั่งลงเหมือนเดิม
"อ้อ" ไป๋เฉียงเฉียงโบกมือให้เวนสัน "งั้นพวกเราไปล่ะนะ"
"อืม" เวนสันยิ้มบางๆ ให้ไป๋เฉียงเฉียง
