ซิ่วได้รับความเอาใจใส่ดูแลด้วยความประหลาดใจ มุมปากขยับยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่: "การได้รับความเป็นห่วงจากเธอ แม้จะถูกตีก็คุ้มค่า"
"..." ในสมองของไป๋เฉียงเฉียงนึกถึงประโยคที่เคยท่องจำในหนังสือเรียนตอนประถม: การเรียนรู้วิชาความรู้ ถ้าไม่เข้าใจก็ต้องถาม แม้จะถูกตีก็คุ้มค่า
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกงุนงงไปทั้งตัว
ซิ่วเดินไปหาเยียนโชวที่รับผิดชอบแจกน้ำผลไม้ด้วยรอยยิ้ม พูดว่า: "ให้น้ำผลไม้เธอหนึ่งกระป๋อง"
เพื่อให้เพศเมียสามารถดื่มน้ำผลไม้ได้อย่างสงบ เยียนโชวที่ทำงานอยู่ข้างในล้วนมีคู่ครองแล้ว จะไม่มีใครมารบกวนพวกเธอ แต่ซิ่วยังโสด เยียนโชวทั้งสองตัวเข้าใจทันทีว่าราชาลิงกำลังจับคู่ให้ซิ่วกับเพศเมียบางคน
เยียนโชวหัวล้านตัวหนึ่งแอบมองไป๋เฉียงเฉียง พูดเบาๆ ว่า: "นั่นคือคนที่เธอชอบใช่ไหม? โอ้พระเจ้า เธอสวยมาก"
เยียนโชวอีกตัวก็พูดว่า: "ดูเธอดีกับเธอขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องชอบเธอ"
มุมปากของซิ่วยิ้มกว้างขึ้น เร่งเร้าว่า: "เร็วหน่อย เธอกลัวนิดหน่อย"
เยียนโชวตัวหนึ่งอุ้มซื่อกวน อีกตัวหนึ่งถือเปลือกผลไม้ตักน้ำผลไม้ ตักน้ำผลไม้ใส่เปลือกผลไม้จนเต็ม สุดท้ายเสียบฟางสีทองลงไป
