ไป๋เฉียงเฉียงหลับอยู่ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ มีใบไม้อ่อนติดอยู่ที่มุมปาก ท่านอนดูสงบ ปาเคอร์เอาใบไม้ออกจากมุมปากของไป๋เฉียงเฉียง จัดหนังสัตว์ให้เรียบร้อย แล้วก้มลงเลียริมฝีปากของเธอ "ว่าง่ายจริง ๆ"
เมื่อไป๋เฉียงเฉียงตื่นขึ้นมา รู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ พัดผ่านใบหน้า ราวกับมีขนนกปัดไปมาบนใบหน้า รู้สึกคัน ๆ เธอครางเบา ๆ ยื่นมือออกไปผลักเบา ๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงลิ้นที่มีเกล็ดอุ่น ๆ เลียบนใบหน้าของเธอ
"อืม~" ไป๋เฉียงเฉียงหดศีรษะ ลืมตาขึ้นมานิดหน่อย "ปาเคอร์?"
โลกตรงหน้าสว่างจ้า ไป๋เฉียงเฉียงงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ค่อย ๆ นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เธอมาที่ภูเขากับปาเคอร์
ปาเคอร์ไม่สนใจการดิ้นรนของไป๋เฉียงเฉียง เลียใบหน้าของเธอซ้ำ ๆ แน่นอนว่าใช้แรงเบามาก เขายังจำได้ว่าครั้งแรกที่เลียจนใบหน้าของไป๋เฉียงเฉียงแดงก่ำ
"ทำอะไรน่ะ?" ไป๋เฉียงเฉียงบิดขี้เกียจ
"โฮ่ว~" ปาเคอร์เลียขยันขึ้น
