"ลูกเป็นยังไงบ้าง ฉันอยากเห็น"
"ฉันไปนับก่อน" เคอร์ติสจัดผมที่เปียกเหงื่อติดอยู่บนใบหน้าของไป๋เฉียงเฉียง แล้วพูดกับปาเคอร์ว่า "ไปต้มน้ำร้อนมาเช็ดตัวให้เสี่ยวไป่หน่อย"
"ได้!" ปาเคอร์วิ่งออกไปอย่างว่าง่าย
รังของเคอร์ติสเปียกไปไม่น้อย มีไข่สีขาว 19 ฟองที่เคลือบด้วยน้ำเมือกวางอยู่ข้างบน เคอร์ติสหยิบตะกร้าไม้ไผ่ที่ไป๋เฉียงเฉียงเตรียมไว้แต่เนิ่นๆ แล้วเก็บไข่ใส่เข้าไปทีละฟอง
ไป๋เฉียงเฉียงมองตาปริบๆ พอเห็นเคอร์ติสหันหลังก็รีบถามทันที "กี่ฟอง?"
"สิบเก้าฟอง" เคอร์ติสวางตะกร้าไม้ไผ่ไว้ข้างๆ ไป๋เฉียงเฉียง เขาทำท่าทางสบายๆ ตอนวางตะกร้าลงทำให้ไข่งูกระทบกันเกิดเสียงเบาๆ
ไป๋เฉียงเฉียงตกใจร้องเสียงหลง "เบาๆ หน่อย ระวังแตกนะ"
ไป๋เฉียงเฉียงพูดเสียงเบาโดยไม่รู้ตัว กลัวว่าเสียงดังจะทำให้ไข่งูเสียหาย
เคอร์ติสยิ้มบางๆ แต่ดวงตาที่มองไข่งูกลับเย็นชา "พวกมันไม่แตกง่ายขนาดนั้นหรอก"
"ก็ต้องระวังหน่อยสิ" ไป๋เฉียงเฉียงจ้องเคอร์ติสอย่างไม่พอใจ ทั้งๆ ที่เธอมองเห็นแค่เงาดำๆ
ไป๋เฉียงเฉียงใช้ข้อศอกยันตัวนอนคว่ำบนกองหญ้ามองไข่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่กลั้นไว้ไม่อยู่ ยื่นมือไปแตะไข่ฟองหนึ่งเบาๆ "แห้งแล้วนะ"
