ข้าวในไม้ไผ่กับไข่ตุ๋น ไป๋เฉียงเฉียงกินอย่างเอร็ดอร่อย
"ถ้าฉันกินมังสวิรัติ ลูกน้อยจะโตช้าหรือเปล่านะ" ไป๋เฉียงเฉียงลูบท้องกลมๆ ของเธอ กลัวว่าเคอร์ติสจะโกรธ จึงรีบบอกอย่างมั่นใจ "พรุ่งนี้ถ้าฉันหายแล้ว ฉันจะกินเยอะๆ แน่นอน"
เคอร์ติสดึงไป๋เฉียงเฉียงเข้ามาในอ้อมกอด ลูบท้องเธอเบาๆ "อืม"
ไป๋เฉียงเฉียงถอนหายใจโล่งอก พิงเคอร์ติสเพื่อย่อยอาหาร
ปาเคอร์จัดการเก็บบ้านเสร็จ เห็นไป๋เฉียงเฉียงเกือบหลับในอ้อมกอดของเคอร์ติสแล้ว จึงรีบพูด "วันนี้ชิงชิงควรมานอนกับฉันแล้วนะ"
"หืม?" ไป๋เฉียงเฉียงตอบอย่างงัวเงีย ลืมตาขึ้นมาอย่างง่วงนอน มือคลำหญ้าแห้งพยายามคลานออกมา แต่ในชั่วขณะต่อมาร่างกายก็ถูกดึงกลับเข้าไป
เคอร์ติสจัดท่านอนให้ไป๋เฉียงเฉียงใหม่ให้สบายขึ้น กล่อมเสียงนุ่ม "นอนเถอะ"
ไป๋เฉียงเฉียงง่วงมาก เสียงของเคอร์ติสเหมือนเพลงกล่อม ร่างกายเธอจึงอ่อนยวบ กอดเคอร์ติสแล้วหลับตาลง
ปาเคอร์ก็ไม่อยากรบกวนไป๋เฉียงเฉียง จึงไม่พูดอะไร เดินเข้ามาจะอุ้มเธอไป
"วันนี้เธอนอนที่นี่" เคอร์ติสบอก
ปาเคอร์ไม่ยอม "ทำไมล่ะ?"
"เธอกำลังจะคลอดแล้ว" เคอร์ติสพูดเสียงเบามาก พลางลูบหลังไป๋เฉียงเฉียงเบาๆ
