รสชาติแตกต่างจากที่ปาเคอร์ทำมาก เนื้อไม่ได้ดูดซับรสชาติมากนัก แต่การทาน้ำมันทีหลังทำให้เนื้อมีกลิ่นหอมไหม้ ก็มีเสน่ห์อีกแบบ
เวนสันก็เริ่มกิน จากท่าทางที่กินอย่างเอร็ดอร่อย เห็นได้ว่าเขาก็ชอบ
ขวดเกลือวางอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสอง ต่างคนต่างจิ้มสลับกันไปมา ไป๋เฉียงเฉียงนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงถามว่า "จริงสิ คุณยังมีเกลือในหุบเขาหลังอูฐอยู่ไหม? มันมีค่ามาก น่าจะเอามาตั้งแต่แรกจะดีกว่า"
เวนสันชะงักการเคี้ยว พูดเสียงทุ้มว่า "ไม่มี"
ไป๋เฉียงเฉียงกำลังยัดเนื้อเข้าปาก พอได้ยินก็ไม่ทันระวังกัดโดนตะเกียบ ฟันหน้าเจ็บจี๊ด
ไม่มีเกลือ... งั้นก็กินเนื้อดิบจริงๆ สินะ?
เพราะในเลือดสดมีเกลือ เวนสันไม่กินเกลือ ก็ต้องได้เกลือจากเลือดสด
ไป๋เฉียงเฉียงก็รู้สึกกลัวขึ้นมา นึกถึงความกลัวของอีฟ ที่ทุกคนกลัวเวนสัน ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล
มันน่ากลัวจริงๆ ไป๋เฉียงเฉียงยัดเนื้อเข้าปากคำใหญ่ พยายามกดความรู้สึกไม่สบายลง
กินเนื้อเสร็จ ไป๋เฉียงเฉียงกลับห้องนอน หญ้าที่อยู่ใต้ชิโม่หายไปแล้ว ขณะที่ไป๋เฉียงเฉียงกำลังมองอย่างพินิจ ดวงตาสีแดงของงูคู่หนึ่งปรากฏขึ้นในช่องมืด สบตากันโดยไม่ทันตั้งตัว ไป๋เฉียงเฉียงตกใจสุดขีด
