"เมื่อวานเธอคลอดแล้วนะ เธอลืมไปแล้วหรือ?" ปาเคอร์พูดอย่างตื่นเต้น ชี้ไปที่เคอร์ติสที่กำลังดูแลไข่อยู่ข้างๆ "อยู่ที่นั่นไง"
"ฮิสส์ฮิสส์~" เคอร์ติสเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีแดงมองไปที่ไป๋เฉียงเฉียง เต็มไปด้วยความยินดี
ไป๋เฉียงเฉียงนึกถึงเหตุการณ์ตอนกลางดึกขึ้นมาทันที สีหน้าเปลี่ยนไปมา ก้มลงมองท้องตัวเอง แล้วมองไปที่เคอร์ติส "ขอดูหน่อย..."
เคอร์ติสเอาหางออก เผยให้เห็นตะกร้าเต็มไปด้วยไข่สีขาว
ไป๋เฉียงเฉียงเดินเข้าไปใกล้ด้วยสีหน้าตกตะลึง ย่อตัวลงข้างตะกร้า "นี่คือไข่ที่ฉันคลอดออกมา...?"
แม้จะตั้งครรภ์มาเดือนกว่าแล้ว แต่ไป๋เฉียงเฉียงก็ยังรู้สึกไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นพวกมัน ปลายนิ้วแตะเบาๆ ที่เปลือกไข่เย็นๆ ในชั่วขณะนั้นเหมือนรู้สึกถึงความเชื่อมโยงระหว่างตัวเองกับชีวิตเหล่านี้ ทำให้หัวใจอ่อนยวบในทันที
"นี่คือไข่ที่ฉันคลอดออกมา!" ไป๋เฉียงเฉียงพูดซ้ำ ครั้งนี้น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นมั่นใจ
เคอร์ติสมองไป๋เฉียงเฉียง ยิ้มบางๆ เสี่ยวไป่น่ารักจัง นอนหลับไปทีเดียวถึงกับลืมว่าคลอดไข่ไปตอนกลางดึก
ปาเคอร์ถือชามข้าวที่มีไอขาวลอยออกมาเข้ามา พูดเสียงดัง "ชิงชิงกินข้าวเร็ว ผอมไปแล้ว รีบกินให้อ้วนกลับมา"
