"อะไรนะ?" ไป๋เฉียงเฉียงมองเคอร์ติสด้วยสีหน้างุนงง
เคอร์ติสลูบหัวไป๋เฉียงเฉียง ก้มตัวลงใช้มือหนึ่งจับขาหน้าทั้งสองของปาเคอร์ อีกมือหนึ่งจับขาหลังทั้งสอง แล้วอุ้มเดินเข้าห้องนอนไป
ไป๋เฉียงเฉียงไม่มีเวลาโต้เถียงกับพวกเขา รีบใช้มือรองหลังปาเคอร์ไว้ พาไปส่งถึงกองหญ้าของมันเอง
"ปาเคอร์จะไม่ตายใช่ไหม?" เสียงของไป๋เฉียงเฉียงเริ่มสั่นเครือ
เวนสันหยุดที่หน้าประตู พูดว่า "ตอนที่ผมช่วยเขา เขายังรู้สึกตัวอยู่"
"เราไปหาสัตวแพทย์กัน" ไป๋เชียงคว้ามือเคอร์ติสไว้ พูดจบก็หันไปมองเวนสัน "คุณรู้ไหมว่าจะหาสัตวแพทย์ได้ที่ไหน?"
เวนสันเงียบไปครู่หนึ่ง มองดูสภาพในห้องนอน แล้วพูดว่า "สัตวแพทย์เป็นเผ่าลิงทั้งหมด พวกเขาจะไม่รักษาเพศผู้ง่ายๆ และอีกอย่าง..."
"อีกอย่างอะไร?" ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกไม่ดีทันทีที่ได้ยินว่าสัตวแพทย์เป็นเผ่าลิง มองเวนสันด้วยสีหน้ากังวล
"โรซาช่วงนี้สนิทกับเผ่าลิงมาก แค่เธอพูดคำเดียว ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีสัตวแพทย์มารักษาเขา" เวนสันพูด
ความหวังของไป๋เฉียงเฉียงถูกทำลาย เธอโกรธขึ้นมาทันที "คุณถูกราชาลิงทำร้ายแล้ว ทำไมเธอยังไปสนิทกับเผ่าลิงอีก?"
