ขณะที่ไป๋เฉียงเฉียงกำลังผัดอาหารจานสุดท้าย เคอร์ติสก็ยื่นมือไปที่ซุปไข่เห็ดหอม พอสัมผัสกับน้ำร้อนเดือดก็รีบชักมือกลับทันที จากนั้นก็รีบคีบเส้นเห็ดหอมออกมาหนึ่งเส้น
อาหารในมือร้อนเกินไป เคอร์ติสจึงต้องยัดเข้าปาก กลืนลงไปโดยไม่เคี้ยว แล้วก็หุบปากไอสองที
ไป๋เฉียงเฉียงตักผัดไข่ผักโขม สังเกตเห็นปากของเคอร์ติสกำลังขยับ และมีน้ำมันเปื้อนที่มุมปาก
"คุณกินเห็ดหอมเหรอ?" ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกเจ็บใจ หยิบผ้าขนหนูเล็กๆ ที่พาดไว้บนกิ่งไม้ข้างๆ มาเช็ดปากให้เคอร์ติส "ฉันให้นกปีกสั้นกินไปนานแล้ว คุณโดนลวกใช่ไหม?"
เคอร์ติสจับมือเล็กๆ ของไป๋เฉียงเฉียง แล้วจูบ "ผมไม่วางใจ"
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก นั่งในอ้อมกอดของเคอร์ติสรออาหารอย่างว่าง่าย
ไก่เรียกดอกไม้ที่ย่างอยู่ในกองไฟก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ไม่มีเสียงอะไรเลย แม้แต่กลิ่นก็ไม่มีลอยออกมา อาหารสองจานก็เกือบจะเย็นชืดแล้ว
หลังจากที่เคอร์ติสแน่ใจว่าเห็ดหอมไม่มีพิษ ไป๋เฉียงเฉียงก็กินอาหารสองจานนั้น รู้สึกอิ่มเอมใจมาก ส่วนไก่เรียกดอกไม้นั้นก็เก็บไว้กินมื้อหน้า ยังไงเวลาก็ยังเหลืออีกเยอะ ตอนเย็นก็ยังกินได้อีกมื้อ
