"โอ้!" ไป๋เฉียงเฉียงร้องขึ้นด้วยความตื่นเต้น เธอกระดิกขาพยายามจะเลื่อนลงจากตัวของเคอร์ติส "มีเห็ดหูหนูด้วย เคอร์ติสปล่อยฉันลงหน่อย"
เคอร์ติสกอดไป๋เฉียงเฉียงแน่นขึ้น พูดอย่างจริงจัง "เธอจะหนาวเอา" แล้วเหลือบมองปาเคอร์ พูดว่า "นายไปเก็บแทน"
ปาเคอร์ถือรองเท้าทั้งสองข้างไว้ในมือข้างเดียว เดินไปยังที่ที่ไป๋เฉียงเฉียงชี้ มองดูแล้วพูดอย่างไม่แน่ใจ "ชิงชิง เธอแน่ใจนะว่าจะกินของพวกนี้?"
"ใช่ๆ" ไป๋เฉียงเฉียงพยักหน้าซ้ำๆ รู้สึกว่าตัวเองถูกเคอร์ติสเลี้ยงเหมือนเด็ก เธอจับแขนเขาอ้อนวอน "ฉันไม่ป่วยหรอก ตลอดชีวิตที่ผ่านมาฉันป่วยไม่กี่ครั้งนับได้ด้วยนิ้วมือทั้งสองข้าง"
เคอร์ติสเหลือบมองไป๋เฉียงเฉียง ไป๋เฉียงเฉียงอ่านสายตาเขาออกว่า "ไม่เชื่อ" เธอทำหน้าเศร้า ก็จริงนะ เพิ่งถูกเคอร์ติสจับตัวมาก็ป่วยหนักไปรอบหนึ่งแล้ว แต่นั่นเพราะโดนหนาวเย็นนานเกินไปนี่นา
ปาเคอร์ดึงเห็ดหูหนูสีดำขนาดใหญ่ออกมาชิ้นหนึ่ง เอาเข้าปากเคี้ยว แล้วรีบ "ถุยๆๆ" คายออกมาทันที "ชิงชิง อันนี้รสชาติแย่มากเลย"
ไป๋เฉียงเฉียงเห็นปาเคอร์กัดเห็ดหูหนูชิ้นใหญ่เสียหาย พูดอย่างเสียดาย "อย่ากัดสิ ต้องเอาไปต้มกินนะ"
