"ชิงชิง ดื่มซุปสิ ฉันต้มมันด้วยปลาใหญ่กับนกปีกสั้น รสชาติอร่อยมากเลยนะ" ปาเคอร์ตักซุปด้วยช้อนไม้ เป่าๆ แล้วป้อนเข้าปากไป๋เฉียงเฉียง
ช้อนนี้เป็นฝีมือของไป๋เฉียงเฉียงเอง เธอใช้เวลาทั้งวันแกะสลักอย่างประณีต ใช้งานได้สะดวกมาก
ไป๋เฉียงเฉียงอ้าปากรับช้อน น้ำซุปอุ่นๆ ไหลผ่านลำคอลงสู่กระเพาะ ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก
ปาเคอร์กำลังจะป้อนต่อ แต่เคอร์ติสแย่งชามในมือของเขาไป "ฉันจัดการเอง นายไปตักน้ำมาล้างตัวให้เสี่ยวไป่"
ปาเคอร์กำลังจะโวยวาย แต่พอได้ยินประโยคหลัง ก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันที รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ไป๋เฉียงเฉียงขอแค่มีอะไรกิน ไม่ว่าใครจะป้อนก็ไม่ปฏิเสธ ดื่มซุปหมดทั้งชาม เลียซุปที่เหลือติดมุมปาก แล้วก้มหน้าลงพูดเสียงเบา "ฉันไร้ประโยชน์มากเลยใช่ไหม"
ไป๋เฉียงเฉียงคิดว่าตัวเองไม่ใช่เผ่าอสูร คงเป็นเพราะต่างสายพันธุ์กันถึงเกิดสถานการณ์แบบนี้ เพศเมียตัวอื่นคงไม่เป็นแบบนี้สินะ
เคอร์ติสมองไป๋เฉียงเฉียงอย่างงุนงงสักพัก กว่าจะเข้าใจ ดวงตาฉายแววยิ้มอย่างมีนัยยะ "ก็ยังพอใช้ได้นะ ต่อไปฝึกฝนให้มากขึ้น รับรองว่าจะสามารถผสมพันธุ์ได้นานขึ้น"
