ในที่สุดไป๋เฉียงเฉียงก็ตกลง สะพายเข่งไม้ไผ่ที่เพิ่งทำเสร็จเมื่อสองวันก่อน นำเพศผู้สองคนออกจากบ้าน
อากาศหลังฝนตกสดชื่นเป็นพิเศษ สะอาดไร้ฝุ่นละออง ทำให้การหายใจกลายเป็นความเพลิดเพลิน
"กุ้งเยอะจัง!"
ไป๋เฉียงเฉียงวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น พื้นดินเปียกชื้นลื่นมาก เธอลื่นไถลโดยไม่ทันระวัง เสียงร้องตกใจเพิ่งจะหลุดออกจากปาก ร่างกายก็ถูกคนโอบกอดไว้จากด้านหลัง
เคอร์ติสปล่อยไป๋เฉียงเฉียง พยักหน้าให้เธอเล่นต่อ
"ขอบคุณค่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงยิ้มพลางจัดสายสะพายเข่งไม้ไผ่ เพราะแรงกระแทกเมื่อครู่ทำให้สายสะพายบีบไหล่จนเจ็บ เหลียวมองเห็นว่าไหล่ถูกสายสะพายไม้ไผ่ที่ไม่ได้ขัดให้เรียบถลอก
เจ็บจัง รู้งี้ทำตะกร้าหิ้วแบบอีฟดีกว่า
"ชิงชิง ให้ผมช่วยสะพายนะ" ปาเคอร์วิ่งเท้าเปล่าเข้ามา
อุ้งเท้าของเผ่าอสูรเสือดาวยืดหยุ่นมาก เมื่อพวกเขางอเท้า นิ้วเท้าจะยื่นเล็บหนาแหลมคมออกมา เดินไม่ลื่นเลยแม้แต่น้อย แต่ทุกก้าวจะทิ้งรอยหลุมห้าหลุมไว้
ปาเคอร์วิ่งมาตลอดทาง ทิ้งรอยเท้าเฉพาะตัวไว้เป็นแถว
