กุ้งในตะกร้าไผ่ไต่ขึ้นมา "ตั๊กๆๆๆ" กำลังจะปีนข้ามขอบตะกร้าออกมา
ไป๋เฉียงเฉียงรีบเอานิ้วจิ้มมันลงไปอย่างรวดเร็ว
ปาเคอร์: "..."
เคอร์ติส: "..."
เมื่อเห็นสายตาประหลาดใจของทั้งสองคน ไป๋เฉียงเฉียงก็หัวเราะแห้งๆ: "ฮ่าๆๆ..."
ไป๋เฉียงเฉียงนึกถึงตอนที่อีฟมักจะใช้ตะกร้าหวายใส่ลูกเสือดาวขึ้นเขาไปเล่น ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่คิดว่ารายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้จะเกี่ยวข้องกับประเพณีของโลกแห่งเผ่าอสูร
"เธอยังจิ้มอีก..." ปาเคอร์รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนในตะกร้า มือสั่นเล็กน้อย ก้มลงมองภาชนะที่ใช้ใส่ลูกสัตว์แต่กลับบรรจุกุ้งอยู่ ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
ปาเคอร์กำลังจะเทกุ้งในตะกร้าออกมา ไป๋เฉียงเฉียงรีบกดตะกร้าเอาไว้ แล้วยิ้มแหยๆ พูดว่า: "ใส่แป๊บเดียวเอง พอเก็บกุ้งได้พอแล้วเราก็จะเทลงที่บ้าน ไม่เป็นไรหรอก"
"แต่ว่า..." ปาเคอร์มองไปรอบๆ ในที่สุดฟ้าก็แจ่มใส เผ่าอสูรต่างก็ออกมากันหมด แต่ยังไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขา
"จะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะตายเอา" ปาเคอร์พูดอย่างกังวล
ไป๋เฉียงเฉียงทำปากยู่
