เคอร์ติสเปลี่ยนร่างท่อนบนเป็นมนุษย์ ผมสีแดงสวยงามพาดลงมาด้านหน้า ปลายผมปัดไปโดนแขนของไป๋เฉียงเฉียงโดยบังเอิญ ให้ความรู้สึกเย็นๆ
ไป๋เฉียงเฉียงอดไม่ได้ที่จะมองเคอร์ติสแวบหนึ่ง หัวใจเต้นแรงขึ้นมานิดหน่อย
"เธอกำลังทำอะไรอยู่อีกล่ะ?" เคอร์ติสมองไปที่ก้อนหินรูปทรงแปลกประหลาด แล้วถาม
ก้อนหินนี้แตกต่างจากก้อนหินบีบน้ำมันที่ทำไว้ก่อนหน้านี้ มีสองก้อน ทั้งคู่กลม บนพื้นผิวมีรอยสลักเป็นลายเส้นเล็กๆ ละเอียดยิบ
ไป๋เฉียงเฉียงก็เดินไปดูก้อนหินใกล้ๆ แล้วพูดอย่างดีใจว่า "ปาเคอร์ทำเสร็จเร็วจัง ดูเหมือนจะใช้งานได้แล้วนะ"
เคอร์ติสเอียงคอ ดวงตาสีแดงใสแสดงความอยากรู้อยากเห็น
ไป๋เฉียงเฉียงสบตากับเคอร์ติสอย่างไม่ทันตั้งตัว ถูกความงามตรึงตาไปชั่วขณะ รีบหลบสายตาอย่างเก้อเขิน "นี่คือชิโม่ ฉันอยากบดข้าวให้เป็นผง เพื่อทำอาหารอร่อยๆ ได้มากขึ้น"
การทำสิ่งนี้ก็เพราะไป๋เฉียงเฉียงเบื่อหน่ายที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน คิดแต่จะทำอาหารอร่อยๆ ให้มากขึ้นทั้งวัน เธอคิดอยู่นานกว่าจะแก้ปัญหารายละเอียดของชิโม่ได้ วันนี้ก็เลยให้ปาเคอร์ลงมือทำ
"อืม" เคอร์ติสพยักหน้า
พอสองคนคุยกันแล้ว การไม่พูดจากันก็จบลงไปโดยปริยาย
