"ปาเคอร์ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ไฟก็ติดแล้วนะ" เสียงของไป๋เฉียงเฉียงดังมาจากห้องโถง
ปาเคอร์รีบตอบ "อ๋อ เสร็จแล้วครับ"
ตักข้าวสารอย่างลวกๆ ปาเคอร์รีบเดินออกมา แล้วไปที่ริมแม่น้ำเพื่อล้างข้าว พร้อมกับยกตะกร้าจับปลาขึ้นมาจากน้ำด้วย ใช้กระบอกไม้ไผ่กลวง เทเหยื่อในตะกร้าออกมาอย่างง่ายดาย
สำนวนโบราณว่า น้ำขึ้นมีปลา น้ำลงมีกุ้ง คราวนี้น้ำในแม่น้ำขึ้นสูงมาก ในน้ำขาดออกซิเจน ปลาลอยขึ้นมาที่ผิวน้ำหมด ตะกร้าจับปลาที่วางไว้ใต้น้ำจับได้แต่กุ้งแม่น้ำเป็นส่วนใหญ่ มีปลาตัวเล็กๆ แค่สามสี่ตัวเท่านั้น แถมตายหมดแล้วด้วย
ปาเคอร์ทำความสะอาดปลาและกุ้งเสร็จ แล้วกลับมาทั้งตัวเปียกโชกด้วยน้ำฝน
"ว้าว วันนี้มีกุ้งเยอะจัง!" ไป๋เฉียงเฉียงดีใจมาก กุ้งแม่น้ำพวกนี้เหมาะที่สุดสำหรับการนึ่ง
ไป๋เฉียงเฉียงโยนกระบอกไม้ไผ่ที่ไหม้เสียหายเข้ากองไฟ รู้สึกว่าการหุงข้าวแบบนี้ไม่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเลย เลยตัดสินใจจะนึ่งข้าวไปพร้อมกันเลย
จุดไฟใต้หม้อหิน เติมน้ำ ใช้ไม้สองสามท่อนทำเป็นตะแกรง แล้ววางกระบอกไม้ไผ่ใส่ข้าว ถ้วยใส่ไข่ที่ตีแล้ว และชามใส่ปลากับกุ้งลงไปนึ่ง
