ไป๋เฉียงเฉียงชี้ไปที่นอกหน้าต่างด้วยความตัวสั่น "ข้างนอก...ดูเหมือนจะมีเผ่าอสูรคนหนึ่งถูกฟ้าผ่า..."
ปาเคอร์มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดว่า "จริงด้วย มีสัตว์ตัวหนึ่งนอนอยู่"
เขาพูดพลางปีนออกไปทางหน้าต่าง
ไป๋เฉียงเฉียงรีบพูด "ระวังหน่อยนะ"
ปาเคอร์เปลี่ยนร่างเป็นเสือดาวกระโดดลงไปในสายฝนอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานก็คาบเสือตัวหนึ่งเดินเข้ามาทางประตูใหญ่ เขาไม่ได้เข้าห้องนอน แต่โยนร่างนั้นลงในห้องโถงกลาง
ปาเคอร์สะบัดตัวสลัดน้ำฝนออก แล้วเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ "เห็นแก่ที่เขาให้หยกเขียวกับเธอ ก็ให้เขาหลบฝนหน่อยแล้วกัน"
ไป๋เฉียงเฉียงกระโดดลงจากอ้อมกอดของเคอร์ติส คลำทางเดินเข้าไปในห้องโถง "เป็นเวนสันเหรอ? เขาถูกฟ้าผ่าหรือ?"
ปาเคอร์ดมกลิ่นแล้วพูด "ไม่มีกลิ่นไฟฟ้า คงไม่ใช่มั้ง"
"แล้วทำไมเขาถึงหมดสติล่ะ?" ไป๋เฉียงเฉียงคลำหาหินจุดไฟข้างกองฟืน แล้วเคาะมันออกมาเป็นประกายไฟ
ปาเคอร์แย่งหินจุดไฟมา แล้วจุดไฟเล็กๆ ขึ้นในห้อง
เคอร์ติสก็กวัดแกว่งหางงูเข้ามาในห้องโถง มองดูเวนสันสักครู่แล้วพูด "เป็นพิษ"
ไป๋เฉียงเฉียงตกใจ นึกขึ้นได้ว่าเคอร์ติสก็มีพิษ จึงรีบถาม "คุณถอนพิษให้เขาได้ไหม?"
