ไป๋เฉียงเฉียงเห็นปาเคอร์ชอบมาก เธอก็หยิบกุ้งขึ้นมาตัวหนึ่ง ตั้งใจไม่จิ้มเกลือแล้วกินเลย
อืม...รสชาติอร่อยมากจริงๆ มีรสหวานอ่อนๆ อาจเป็นเพราะแหล่งน้ำดี ในยุคสมัยใหม่เธอยังไม่เคยกินอาหารทะเลที่สดแบบนี้มาก่อน
แต่ถ้าพูดถึงความอร่อย สำหรับเด็กสาวที่ชอบรสจัดแล้ว อาหารจานนี้ก็ยังด้อยกว่าอยู่บ้าง
ไป๋เฉียงเฉียงคีบกุ้งขึ้นมาอีกตัว จิ้มเกลือแล้วกิน ถึงจะพอใจกับรสชาติ ถ้ามีซีอิ๊วก็คงจะดีกว่านี้
"ถ้าชอบก็กินเยอะๆ นะ" ไป๋เฉียงเฉียงพูดอย่างมีความสุข พลางมองเข้าไปในห้องนอน "น่าเสียดายที่เคอร์ติสยังหลับอยู่ อาหารจานนี้เขาอาจจะชอบก็ได้"
ปาเคอร์เดิมทีไม่อยากกินมาก พอได้ยินน้ำเสียงของไป๋เฉียงเฉียงที่ดูเหมือนจะเก็บไว้ให้สัตว์งูด้วย ก็ทำตัวไม่สุภาพขึ้นมาทันที "งั้นเธอกินก่อนนะ กินอิ่มแล้วที่เหลือให้ฉัน"
ไป๋เฉียงเฉียงยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่คุยกันอยู่นั้น กลิ่นหอมของข้าวก็ลอยมา ไป๋เฉียงเฉียงหยิบข้าวในไม้ไผ่ออกมา ใส่กุ้งสองสามตัวกับปลาหนึ่งตัวลงบนข้าวในไม้ไผ่ แล้วพูดกับปาเคอร์ว่า "เอาล่ะ ฉันกินเท่านี้ก็พอแล้ว"
