โหดร้ายขนาดนี้ ต้องเป็นฝูงหมูป่าแน่ๆ ก็จริงนะ หมูบ้านเกิดจากการเลี้ยงของมนุษย์มานับรุ่น ในธรรมชาติคงไม่มีทางโตเป็นแบบนั้นได้
พูดถึงเรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้กินเนื้อหมูมานานแล้ว มองดูเนื้อหมูสามชั้นสวยๆ ไป๋เฉียงเฉียงก็รู้สึกน้ำลายสอ
เนื้อสัตว์ป่าที่นี่แข็งกว่าเนื้อวัวเสียอีก เนื้อนุ่มๆ แบบเนื้อหมูนี่เธอยังไม่เคยได้กินเลย
"งั้นเอากลับบ้านไปกินพรุ่งนี้ดีกว่า" ไป๋เฉียงเฉียงพูด
ปาเคอร์จิ้มหน้าผากของไป๋เฉียงเฉียงอย่างอ่อนใจ "โง่จัง พรุ่งนี้ก็เน่าแล้ว เธอเคยเห็นใครเก็บเนื้อไว้ข้ามคืนในฤดูร้อนบ้างไหม?"
ไป๋เฉียงเฉียงปิดหน้าผากที่ถูกจิ้มจนเจ็บ ในใจร้องไห้: ปาเคอร์ พวกเรามีช่องมิติเฟ้ย
"เก็บไว้ก็ได้ ฉันมีวิธีไม่ให้เนื้อเน่า" ไป๋เฉียงเฉียงพูด แค่ต้องเสียเกลือไปอีกหน่อย แต่ก็ไม่ควรหมักเนื้อบ่อยๆ
ปาเคอร์ครึ่งเชื่อครึ่งสงสัย เพราะเคยเห็นความฉลาดของไป๋เฉียงเฉียงมาหลายครั้งแล้ว จึงไม่ยืนกราน แต่หัวเราะพูดว่า "พรุ่งนี้ถ้าเน่าเธอห้ามร้องไห้นะ"
"ไม่ร้องไห้ ไม่ร้องไห้" ไป๋เฉียงเฉียงส่ายหน้าซ้ำๆ เพราะเคอร์ติสเงียบเกินไป เธอจึงหันไปมอง แล้วเห็นเคอร์ติสลูบๆ ผิวหนังของตัวเอง
