เคอร์ติสทั้งตัวชะงักค้าง สายตาตกลงบนไข่ตุ๋นในชาม กลืนน้ำลายอย่างช้าๆ กลืนอาหารอุ่นๆในปากลงไป
ก่อนหน้านี้เขาไม่เข้าใจเลยว่าเผ่าอสูรพูดถึงความอร่อยแบบไหน ตอนนี้เขาพอจะเห็นภาพบ้างแล้ว เหมือนไข่ตุ๋นชามนี้ อุ่นๆ เนื้อเนียนละเอียด หอมกลมกล่อม
สัตว์งูกลัวร้อนกลัวเย็น แต่ชอบอุ่นๆเป็นพิเศษ อาหารอุ่นๆรสอ่อนๆนี้ในปากเคอร์ติสช่างพอดีเหลือเกิน
ไป๋เฉียงเฉียงมองปฏิกิริยาของเคอร์ติส ยิ้มอย่างมีความสุข ชี้ไปที่หม้อแล้วพูดว่า "เธอชอบเหรอ? ในหม้อยังมีอีกนะ"
ปาเคอร์ได้ยินแล้วใจหายวาบ เพื่อให้ไป๋เฉียงเฉียงกินมากๆ เขายังไม่กล้ากินเลย ตอนนี้จะให้ทั้งหมดกับสัตว์งูเหรอ?
"ชิงชิงกินสิ" ปาเคอร์รีบพูดทันที
ไป๋เฉียงเฉียงเลียมุมปาก "ฉันอิ่มแล้ว"
"งั้นฉันกินละ" ปาเคอร์พูดพลางจะไปอุ้มหม้อ แต่เคอร์ติสแข็งแรงกว่าเขา เคลื่อนไหวเร็วกว่า หางงูม้วนหม้อไปไว้ตรงหน้าตัวเองแล้ว
ปาเคอร์โกรธมาก ลุกขึ้นจะแย่ง
ไป๋เฉียงเฉียงหัวเราะพลางดึงปาเคอร์ไว้ "เคอร์ติสนานๆทีจะมีอาหารที่ชอบ อย่าไปแย่งสิ นายกินเนื้อเถอะ"
ปาเคอร์มองไป๋เฉียงเฉียงสักพัก แล้วเดินออกไปอย่างโกรธๆ "ไม่กินแล้ว"
