เนื่องจากฝนตกหนักมาก ปาเคอร์จึงวางถาดหินไว้ข้างนอก ไม่นานก็รองน้ำได้ครึ่งถาด ไป๋เฉียงเฉียงใช้น้ำฝนล้างหน้าแปรงฟันตั้งแต่เช้า
ปาเคอร์นั่งยองๆ ข้างไป๋เฉียงเฉียงดูเธอแปรงฟัน เห็นปากเธอเต็มไปด้วยฟอง จึงใช้นิ้วเกี่ยวฟองออกมา
"คุณทำอะไรน่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงเงยหน้าขึ้น พูดอย่างไม่ชัดเจน
ปาเคอร์เอาฟองใส่ปาก ทันใดนั้นก็ "พรืด พรืด พรืด" ถ่มน้ำลายออกมาหลายที
"รสชาติแย่มาก"
ไป๋เฉียงเฉียงทนไม่ไหวกัดแปรงสีฟันแรงๆ แปรงฟันอย่างรวดเร็ว บ้วนปาก ล้างหน้าจนสะอาดหมดจด
แปรงสีฟันใช้มาสองสามเดือนแล้ว ตามนิสัยของไป๋เฉียงเฉียง ก็ถึงเวลาเปลี่ยนแปรงสีฟันอันใหม่แล้ว ตอนนี้ยังพอใช้ได้อยู่ แต่ในอนาคตไม่ช้าก็เร็วต้องทิ้งแน่
เธอใช้แก้วน้ำที่ทำจากไม้ไผ่ตักน้ำให้ปาเคอร์หนึ่งแก้ว ยื่นให้ปาเคอร์พลางบอกว่า "บ้วนปากหน่อยสิ ไม่ถูกสุขลักษณะ"
ปาเคอร์รู้สึกว่ารสชาติของฟองยังอยู่ในปาก จึงรับมาดื่มจนหมด
"ปาเคอร์ ฟันคุณขาวมาก ใช้อะไรทำความสะอาดหรอ" ไป๋เฉียงเฉียงถามอย่างอยากรู้
ปาเคอร์เลียฟัน ดวงตาสีทองฉายแววยินดี ชิงชิงชอบฟันของเขานี่
