พระอาทิตย์ส่องแสงจ้า หมอกยามเช้าก็สลายไป
ปาเคอร์หยิบขวานหินออกมา เหน็บไว้ที่กระโปรงหนังที่เอว แล้วพูดกับไป๋เฉียงเฉียงว่า "ฤดูฝนจะมีฝนตกนานมาก ฉันจะไปตัดฟืนกลับมาหน่อย"
ไป๋เฉียงเฉียงพูดว่า "ตัดไม้น้ำมันมาเยอะๆ นะ ฉันจะไปด้วย"
เธอไปด้วยก็ดี จะได้ช่วยแบกฟืนกลับมา ได้ยินมาว่าฤดูฝนจะมีฝนตกหนักติดต่อกันสามเดือน ต้องกักตุนฟืนไว้ในบ้านให้เต็ม นี่ไม่ใช่งานเล็กๆ แน่
ปาเคอร์จึงยิ้มและพูดว่า "แน่นอน ถ้าอยากมาก็มาเถอะ"
ทั้งสองเดินออกจากบ้าน เคอร์ติสก็เดินตามมาเงียบๆ
ไป๋เฉียงเฉียงเดินอยู่ตรงกลาง รู้สึกได้ถึงสายตาจับจ้องของเผ่าอสูรรอบข้าง เธอหันกลับไปมองปาเคอร์และเคอร์ติสที่อยู่ข้างๆ แล้วตกใจพบว่าตอนนี้ตัวเองไม่ต่างอะไรกับเพศเมียที่นี่ ออกจากบ้านก็มีผู้ติดตาม
ทั้งสามออกจากเมืองแห่งสัตว์พันธุ์ มาถึงป่าเขาที่มีพืชพรรณหนาทึบ
ปาเคอร์ชักขวานหินออกมาเริ่มตัดฟืน เคอร์ติสมองไปรอบๆ ถอดกระโปรงหนังสัตว์ออกแล้วเปลี่ยนเป็นร่างครึ่งคนครึ่งสัตว์ ใช้หางม้วนกิ่งไม้น้ำมันแล้วหักออกทันที ทำให้ต้นไม้ส่งเสียงดัง "ซ่า ซ่า"
