ปาเคอร์กำลังย่างเนื้อในห้องโถงหลักโดยไม่พูดอะไรเลย ทำให้บรรยากาศหนักอึ้ง
ไป๋เฉียงเฉียงตัดสินใจแล้วที่จะปฏิเสธปาเคอร์ ไม่อยากให้เขาเสียเวลากับตัวเองอีก เมื่อเคอร์ติสมาแล้ว และเผ่าอสูรในเมืองแห่งสัตว์พันธุ์ก็จะปกป้องเธอไม่ให้ถูกเคอร์ติสจับตัวไป เธอจึงพูดกับปาเคอร์ว่า "ปาเคอร์ ฉันอยากไปหาเคอร์ติส"
ไม่ว่าจะอย่างไร เคอร์ติสก็เป็นคู่ของเธอ เธอควรยอมรับความจริงได้แล้ว
ปาเคอร์หันขวับมามองไป๋เฉียงเฉียง ดวงตาสีทองอร่ามจ้องมองไป๋เฉียงเฉียงนิ่ง ในแววตามีความเจ็บปวดที่บอกไม่ถูก
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกผิดเมื่อถูกเขามองแบบนั้น จึงก้มหน้าหลบสายตาของเขา
ปาเคอร์เงียบไปนาน จู่ๆก็พูดอย่างอ่อนแอว่า "เธออย่าไปเลย ฉันจะให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ด้วยก็ได้"
ไป๋เฉียงเฉียงตกตะลึง แล้วก็รู้สึกขำน้ำตาแทบไหล ที่แท้ปาเคอร์ตั้งใจจะอยู่กันสามคน
"ปาเคอร์ ฉันตั้งใจจะมีคู่แค่คนเดียว ดังนั้น...ขอโทษนะ" ไป๋เฉียงเฉียงพูดเสียงเบา
ปาเคอร์เม้มปากแน่น แสดงความดื้อรั้น มองไป๋เฉียงเฉียงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นวิ่งหนีไป
"ปาเคอร์!" ไป๋เฉียงเฉียงวิ่งตามออกไป แต่ปาเคอร์วิ่งไปไกลแล้ว เธอจึงต้องกลับเข้าบ้านมาดูแลเนื้อย่าง
