มูเอร์ยังคงนั่งยองๆ อยู่ที่มุมห้อง เขาเปิดเปลือกตาสีเทาขึ้นมองปาเคอร์แวบหนึ่ง แล้วลุกขึ้นยืนสะบัดปีก
ปาเคอร์โกรธจัด เขาขยับตัวอย่างช้าๆ เพื่อให้ไป๋เฉียงเฉียงลงจากตัวเขา
การที่มูเอร์มานอนในที่ที่พวกเขานอนนั้น เป็นการท้าทายอย่างโจ่งแจ้ง! ต้องกัดมันให้ตาย!
"อืม~" ไป๋เฉียงเฉียงครางเบาๆ ขยี้ตาแล้วลุกขึ้นนั่ง "สว่างแล้วสินะ"
"โฮ่งๆ...โฮ่ง!" ปาเคอร์ส่งเสียงคำรามแล้วพุ่งเข้าใส่มูเอร์ ในวินาถัดมา เขาก็ร้อง "โฮ่ง!" แล้วลอยออกไปจากถ้ำสี่เผิง
ไป๋เฉียงเฉียงตกใจ
มูเอร์สะบัดปีกซ้าย ใบหน้าสงบนิ่ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไป๋เฉียงเฉียงคิดว่ามูเอร์ตีปาเคอร์ รีบลุกขึ้นมายืนขวางหน้ามูเอร์ "ทำไมพวกคุณถึงทะเลาะกันล่ะ?"
ข้างนอก ปาเคอร์กำลังส่งเสียงครางต่ำๆ ได้ยินเสียงเล็บขุดดินอยู่ไกลๆ
จงอยปากสีดำของมูเอร์อ้าออกแล้วหุบลงแน่น
ปาเคอร์กลายร่างเป็นมนุษย์ ดึงไป๋เฉียงเฉียงมาอยู่ข้างหลังตัวเอง "เขาแอบมานอนข้างๆ เธอตอนฉันไม่ทันระวัง ช่างต่ำช้าเหลือเกิน ฉันเป็นคู่ครองในอนาคตของเธอถึงได้นอนด้วย แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาอยู่ข้างใน?"
