"คุณรู้จักเขาหรือ?" เคอร์ติสสงสัย
"ไม่รู้จักค่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงรีบคว้าแขนของเคอร์ติสอย่างร้อนรน "บอกฉันสิว่าทำไมเขาถึงต้องตาย? คุณ...มีพิษหรือ?"
เคอร์ติสอดขำไม่ได้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจของผู้แข็งแกร่ง "พิษงูของฉันไม่มียาแก้ เขาเป็นสัตว์สามลาย ไม่ตายเร็วขนาดนั้น แต่อยู่ได้อย่างมากแค่วันเดียว"
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกหดหู่ในใจ เสียงดังขึ้น "เป็นไปไม่ได้! สรรพสิ่งล้วนเกิดดับ มีพิษย่อมมียาถอน คุณต้องมีวิธีช่วยเขาแน่ๆ ใช่ไหม?"
เคอร์ติสร้อง "อ๊ะ" ดวงตาฉายแววประหลาดใจ "เธอฉลาดจังนะ"
ไป๋เฉียงเฉียงถอนหายใจเบาๆ ไม่สนใจที่จะโกรธเคอร์ติสอีกต่อไป มองเขาด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น "ยาถอนพิษคืออะไรคะ?"
เคอร์ติสม้วนปลายหางมาไว้ข้างหน้า ปลายหางของเขามีสีเข้ม ดำและแดงเกือบจะกลืนเป็นสีเดียวกัน
"ตรงนี้คือที่ที่ฉันผลิตน้ำพิษ แล้วส่งไปที่เขี้ยว ประมาณนี้ สิ่งที่แก้พิษงูได้มีเพียงเกล็ดที่หางของฉันเท่านั้น" เคอร์ติสอธิบายอย่างละเอียด
ไป๋เฉียงเฉียงเข้าไปดูใกล้ๆ อย่างจริงจัง แล้วยื่นมือออกไปทันที "ฉันจะถอนนะ"
"ชิ้ว~" หางของเคอร์ติสสั่นกระตุก บิดไปมาสองสามที ดูเหมือนจะเจ็บมาก
