ไป๋เฉียงเฉียงผลักปาเคอร์ออก เพิ่งพบว่าเขาไม่ได้สวมอะไรเลย หน้าแดงขึ้นมาทันที รีบหันหน้าหนีแล้วคลานออกมาจากรังหญ้า ต้องบอกว่าแม้รังหญ้าจะดูหยาบๆ แต่นอนก็สบายพอสมควร
ไป๋เฉียงเฉียงลุกขึ้นยืน พบว่าเท้าหายบวมแล้ว แทบไม่รู้สึกไม่สบายเลย
ปาเคอร์สวมกระโปรงหนังสัตว์ ตักน้ำมาให้ไป๋เฉียงเฉียงล้างหน้า จากนั้นก็ไปขุดดินเหนียวก้อนหนึ่งกลับมา
ไป๋เฉียงเฉียงไม่รอให้เขาเดินเข้ามา รีบคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมา เอามือปิดหน้าพูดว่า "คุณก็แค่อยากให้ฉันดูน่าเกลียดใช่ไหม ฉันมีวิธีอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้ดินเหนียวหรอก"
"เธอมีวิธีอะไรล่ะ?"
ไป๋เฉียงเฉียงเห็นท่าทีของปาเคอร์ไม่ดุดันเหมือนเมื่อวาน จึงสบายใจเปิดกระเป๋าเป้ หยิบเครื่องสำอางออกมาสองสามชิ้น ถึงอย่างไรก็อายุ 16 แล้ว ออกไปเที่ยวเธอก็แอบแต่งหน้านิดหน่อย
เครื่องสำอางของเธอไม่มาก มีแค่ลิปสติกสีชมพูแท่งหนึ่ง ดินสอเขียนคิ้วอันหนึ่ง และอายไลเนอร์อันหนึ่ง เพราะไม่ค่อยมีประโยชน์ เมื่อวานเธอจึงไม่ได้สนใจของพวกนี้ แต่ตอนนี้กลับมีประโยชน์มาก
ไป๋เฉียงเฉียงมองเครื่องสำอางสามชิ้นครุ่นคิดสักครู่ แล้วหยิบอายไลเนอร์ขึ้นมา จุดจุดดำๆ บนใบหน้า
