"ไม่รู้ว่าอีหลานติงเฟิงคนนั้นอายุเท่าไหร่แล้ว หน้าตาหล่อหรือเปล่า..."
ตอนนั้นมี่หนาไม่รู้เลยว่าจางเฟิงกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่กลับพูดพึมพำด้วยสีหน้าเพ้อฝันว่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง
"ถ้าพรุ่งนี้เธอไปเจอเขาแล้วพบว่าเขาเป็นลุงหัวล้านที่ดูมันเยิ้มล่ะ?" จางเฟิงรีบถามทันที
"ถ้าเป็นลุง ฉันก็จะคืนเงินให้เขา อย่างไรเสียเขาก็ให้ของขวัญฉันมาเยอะแยะ เงินพวกนี้ฉันไม่สามารถรับไว้ได้แน่นอน!" มี่หนาพูดอย่างช้าๆ
จางเฟิงได้ยินคำพูดของมี่หนาแล้ว สีหน้ายิ่งดูหมดคำพูดมากขึ้น
ความหมายของมี่หนานั้นง่ายมาก นั่นคือถ้าอีกฝ่ายอายุใกล้เคียงกับมี่หนา และหน้าตาก็ยังพอดูได้ มี่หนาก็จะเลือกที่จะอยู่กับคนนั้น
แต่ถ้าอีกฝ่ายอายุมากกว่า เป็นลุงวัยกลางคนที่ดูมันเยิ้ม มี่หนาก็จะคืนเงินให้เขา
คำพูดของมี่หนาฟังผ่านๆ ก็ไม่มีอะไรผิด
แต่ถ้าคิดให้ดี กลับไม่ถูกต้องเลย เพราะเงินทั้งหมดนี้เป็นของจางเฟิงนี่นา!
ถึงแม้จางเฟิงจะไม่สนใจเงินจำนวนนี้ แต่การมอบให้คนนอกโดยไม่มีเหตุผล และยังเป็นโจรขโมยบัญชีอีกด้วย จางเฟิงก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี
"ฮึ..."
