ไม่มีเสียงแคนและขลุ่ยในแสงนีออนของเมือง แต่กลับเงียบสงบจนขนลุก
ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงรถยนต์ดังขึ้นจากไกลเข้าใกล้ รถหยุดที่หน้าบ้านและดับเครื่อง
ในชั่วขณะนั้น หัวใจที่เคยสงบกลับเต้นรัวขึ้นมาทันที เธอรู้สึกตื่นเต้นและสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าเดินขึ้นบันไดดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอก็ไม่อาจแกล้งทำเป็นใจเย็นได้อีกต่อไป!
ในขณะที่กำลังกังวลใจ ประตูถูกผลักเปิดออก
พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่หนักแน่น หยุนซือซือรู้สึกได้ว่ามีคนเดินเข้ามาและหยุดอยู่ข้างเตียงของเธอ เธอตื่นเต้นมาก จึงลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที!
เขา...มาแล้ว! เป็นนายจ้างใช่ไหม?
ในขณะที่กำลังกังวลใจ ที่นอนข้างเตียงยุบตัวลงเล็กน้อย มีคนนั่งลงที่ขอบเตียง
หยุนซือซือพิงผนังอย่างประหม่า รู้สึกอึดอัดมาก โชคดีที่ตรงหน้ามืดสนิทจนแทบหายใจไม่ออก เห็นเพียงเงาร่างสูงใหญ่ลางๆ แต่ถึงกระนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ
แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศกดดันอันทรงพลังของเขา โดยเฉพาะสายตาเย็นชาที่จ้องมองมา นั่นคือกลิ่นอายแห่งการรุกรานที่มีเฉพาะในหมู่ผู้ครองอำนาจเท่านั้น ราวกับเป็นจ้าวผู้สูงศักดิ์และหยิ่งทะนง ส่วนเธอ ต่อหน้าเขาก็เหมือนเครื่องบรรณาการที่ถูกส่งมาถวายในสมัยโบราณ
หยุนซือซือเปิดปากพูดอย่างขัดเขิน "คุณ...คุณเป็นใคร?"
ชายคนนั้นไม่ได้ส่งเสียง ร่างกายขยับเล็กน้อย โน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ
หยุนซือซือรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รุกเร้าเข้ามาใกล้ จากนั้นร่างกายสูงใหญ่ก็ทาบทับลงมา กักขังเธอไว้ใต้ร่างอย่างสมบูรณ์ ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน แบกรับน้ำหนักของเขา ขดตัวเป็นก้อนกลมเล็กๆ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้อีก มือทั้งสองเกร็งจนเกี่ยวพันกันบนหน้าอก เธอแทบหายใจไม่ออก!
ไม่ทันให้เธอได้ตอบสนอง ชายคนนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วยกชายเสื้อของเธอขึ้นทันที ผิวขาวนุ่มเนียนเผยออกมาสัมผัสอากาศ มือใหญ่ของเขาสอดเข้าไปอย่างฉับพลัน...
"เดี๋ยวก่อน!" เธอส่งเสียงสั่นเครือออกมาทันที "ฉัน...ฉันขอดูหน้าคุณได้ไหม?"
"ทำไมล่ะ?"
เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มราวกับไวน์ผิวปากแดงที่เข้มข้น ช่างน่าหลงใหล
"ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย กลัว..."
เขาหัวเราะเยาะเบาๆ แทบไม่ได้ยิน "เธอไม่จำเป็นต้องมองเห็น และไม่จำเป็นต้องกลัว"
ร่างกายที่ยังไม่เติบโตเต็มที่ เด็กสาวคนนี้ยังคงเขินอาย เอวบางราวกับจะหักได้ด้วยมือเดียว นิ้วเย็นเฉียบกดแน่นลงบนริมฝีปากของเธอ ขยี้ไม่หยุด "เธอแค่หลับตาก็พอ"
สัมผัสนุ่มนวลช่างงดงาม ราวกับแพรไหมที่ลื่นไหล
ปลายนิ้วของเขาเย็นเฉียบและชื้น เมื่อสัมผัสกับผิวอุ่นของเธอ ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ความมืดตรงหน้ายิ่งทำให้ความไม่สบายใจในใจเธอเพิ่มมากขึ้น!
ชายหนุ่มเม้มปากบาง เห็นได้ชัดว่าคิดว่าชุดกระโปรงตัวนี้รบกวนเกินไป เสียง "ฉีก" ดังขึ้น เขาฉีกมันออก
การกระทำที่เกือบจะรุนแรง ทำให้หยุนซือซือแข็งทื่อราวกับหิน ไม่กล้าขยับ
หัวใจเต้นรัวราวกับฟ้าร้อง เหมือนจะกระโดดออกมาจากลำคอ
ความอับอาย ความสับสน ความกลัว แทบจะทำให้เธอหายใจไม่ออก
ในขณะนี้ เธอเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที
ก่อนหน้านี้ เธอคิดว่าเธอทำได้ คิดว่าแค่มีลูกให้เขา แม้จะไม่มีประสบการณ์ แต่ผู้หญิงก็ต้องผ่านมันสักวัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับชายแปลกหน้าและเผด็จการคนนี้ เธอกลับไม่มีความกล้าเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป กลัวจนไม่รู้จะทำอย่างไร!
เธอเพิ่งบรรลุนิติภาวะ ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กจนโต แม้แต่มือของเด็กผู้ชายก็ไม่เคยจับ แม้ในใจจะต่อต้านอย่างมาก แต่ก็ต้านทานการรุกรานของเขาไม่ได้ ภายใต้การยั่วยวนของเขา เธอค่อยๆ เบ่งบานราวกับดอกไม้ที่กำลังจะบานในยามรุ่งอรุณ