Kinabahan ako dahil ang lalake ang nagdala ng pagkain sa akin sa araw na ito.
May isang basong tubig at isang tableta kaya kinabahan ako lalo.
"Eat woman, manang is not here." Seryoso nitong turan kaya nanginginig ang kamay ko na kinuha ang kutsara.
Napamura ito dahil hindi ko talaga mapigilan ang hindi manginig ang kamay ko.
Nagulat ako nang kunin nito bigla ang kutsara sa kamay ko at ito na ang nagsubo sa akin, dahil sa takot ko ay wala akong nagawa kundi ang ibuka ang bibig ko at magsimulang kumain.
Bawat subo nito ay nagtatanong ito kung masarap ba o mainit at minsan ay hinihipan pa nito ang kanin at sabay.
Masarap ang pagkain paborito ko ito, sinigabg na hipon, mainit na kanin at piniritong maya-maya na isda.
"My name is Vito." Sabi nito bigla kaya napatitig ako dito kaya tumango lang ako.
Ito pala ang pangalan nito na ilang beses ko nang narinig kaya hindi na ako namangha pa.
"Pwe-pwede ba na huwag mo na akong painumin ng gamot?" Bulong ko na turan dito kaya napatitig ito sa akin nang matapos kong makainom ng tubig, naubos ko ang pagkain at tahimik lang ito.
Hindi ito sumagot at lumabas na sa silid ko kaya napahinga na lang ako ng malalim.
Mula nang magmakaawa ako kay Vito na huwag na akong painumin ng gamot na nagdudulot para manghina ako ay tinigil na nito iyon.
I can walk now in the bathroom and in this room, kaya ko nang ikilos ang mga braso ko at pwede na rin akong lumabas ng balkonahe dito sa bago kong kwarto.
Hindi ko alam kung paano nagbago ang isip at ugali nito pero i am thankful pa rin, kahit papaano kasi ay hindi na ako nananatili lang sa kama ko.
Though hindi pa ako pwedeng lumabas ng silid ko ay ayos na sa akin ang bagay na ito.
Its been a week now since that bad day happened, i saw how Vito kill the three man and the woman in front of me.
Hindi lang si Vito kundi pati si Kyle, i saw how they got mad.
Hindi ako makapaniwala na makikita ko na wala silang awa na pinatay ang mga taong iyon sa mismong silid ko.
And after that day na pinakain akp ni Vito linipat nila ako ng iba na naman na bahay and tulog ako ng ilipat ako ng mga ito.
Si Nanay Elvy ay nakabalik na at ito na ulit ang nag-aalaga sa akin.
Hindi ito nagsalita o nagtanong sa nangyari but i know that she knows it.
But she keep silent with it.
Napangiti ako habang nakatanaw sa papalubog na araw kaya napahinga ako ng maluwag at napahawak sa dibdib ko.
My body is getting better now, maybe my captor is not really a bad person.
Mas madalas pa rin itong galit lalo na kapag medyo pagod raw ito sa trabaho nito sabi ni nanay pero hindi ko na nararanasan ang torture mula dito.
Ang Kyle in the other hand is always here and starting to talk to me now too.
That man is kind and goodlooking too but i don't know why i compare him a lot with Vito.
Vito is kinda rough and madman, whild Kyle is has a gentle nature but i like more Vito than him.
Napahinga ako ng maluwag dahil hindi ako makapaniwala na ipagkukumpara ko ng ganon ang mga taong kumidnap sa akin.
Nang lumubog na ang araw ay kinuha ko ang saklay ko na ginagamit ko pa rin dahil hindi pa talaga ako gaanong magaling sa paglalakad.
Bumalik ako sa kama ko at kinuha ang libro na binigay sa akin ni Kyle nong isang araw.
Pwede ko raw itong basahin para hindi ako mainip.
Maraming libro ang nandito ngayon at dalawang libro pa lang ang nababasa ko at pangatlo ito ngayon na hawak ko.
May sketchpad rin ang mga color pencil ito na binigay kaya kahit papano ay may mapaglilibangan ako.
Habang abala ako sa pagbabasa ay hindi ko namalayan na may tao na pala dito sa silid ko at nagulat ako dahil si Vito pala ang nandito.
"Ikaw pala kanina ka pa ba diyan?" Tanong ko bigla kaya umupo ito sa upuan at tinignan ang hawak ko na libro kaya napayuko ako.
"So ito pala ang mga binigay na libro ni Kyle sayo." Sabi nito kaya napatingin ako dito at agad na tumango.
"Opo yan nga po." Sabi ko agad dito dahil hindi yata sapat ang tango ko lang dito.
"I heard that you can walk now." Sabi nito mayamaya kaya napatingin ako dito.
"Medyo po pero nanginginig pa rin kung minsan ang mga binti ko." Sabi ko agad dito na totoo naman dahil matagal akong nasa kama lang.
"You can go outside tomorrow if you want just ask manang." Sabi nito kaya natulala ako sa sinabi nito at hindi agad nakasagot.
Kusang tumulo ang luha sa mga mata ko at hindi ko napigilan ang maiyak.
"Sa-salamat po." Bulong ko habang nagpupunas ng luha sa pisngi ko.
"Just don't do anything that will make me angry Selena." Seryoso nitong turan saka na ito tumayo at naglakad papunta sa pinto.
Napatingin na lang ako sa likod nito na nakalabas na ng silid ko at saka ako lalong napaiyak dahil masaya ako na pwede na akong makalabas sa apat na sulok ng silid na ito.
Maaga akong nagising kinabukasan, nandito na si nanay na hinanda na ang bihisan ko.
"Kaya ko naman na pong kumilos nay." Sabi ko dito pero ngumiti lang ito at pinaupo na ako dahil kakaligo ko lang.
"Hayaan mo ako na gawin ito hija." Sabi na lang nito kaya sinimulan na nitong tuyuin ng blower ang basa kong buhok.
Sinabi ko agad dito na pwede na akong makalabas ngayong araw kaya nakita ko na masaya rin ito.
"Anong lugar po pala ito?" Naitanong ko bigla kaya natigilan ito at napatingin sa akin mula sa salamin.
Nang mapagtanto ko na bawal ko itong malaman ay napayuko na lang ako.
"Isa itong isla hija pero bawal sabihin o maging ako ay hindi alam kung na saan ang lugar na ito." Sabi nito kaya napakunot ang noo ko.
"Kung pribado po pala ang lugar na pinagdalhan nila sa akin." Bulong ko na lang pero okay lang ang mahalaga ay pwede na akong makalabas.
Kinakabahan pa ako habang magkahawak kamay kami ni nanay na lumabas ng kwarto ko.
At sa loob ng maraming buwan ay makakalabas na rin ako, hindi ko alam pero hindi ko maipaliwanag ang magkasamang saya at kaba dito sa dibdib ko.
Then the first thing i know is we are here in second floor of this house.
The design of this big house is besutiful, its like a house in another country.
"Nasa Pilipinas pa rin po tayo diba?" Tanong ko kay nanay habang inaalalayan ako na bumaba ng mahabang hagdan.
"Oo hija nandito pa rin tayo sa bansa natin." Nakangiti nitong sagot kaya napangiti na rin ako.
May limang na silid sa second floor, and the grand living area and a balcony. Nanay said that one of them is the room of Vito and Kyle and her room and my room also.
Katapat ng silid na kinaroroonan ko ay ang silid ni nanay, and the other side of room is Vito and nanay room is beside Kyle.
Pero hindi raw naglalagi ang dalawang lalake dito dahil may sarili itong cottege sa labas ng bahay.
So basically this is not the house that they brought me at first.
Dahil ang alam ko ay dinala nga nila ako sa lugar na ito.
Nang nasa baba na kami ay namangha ako sa interior design ng buong bahay, puro salamin ang dingding ng first floor kitang-kita ang labas.
Napalakad ako papunta dito at nasilaw ako sa liwanag ng araw sa labas.
Napaupo ako at hindi ko mapigilan ang hindi maging emosyonal dahil hindi ako makapaniwala na nakakita na rin ako ng araw.
"Hija alam ko na masaya ka pero tahan na kanina ka pa umiiyak." Sabi ni nanay na hinaplos ako mula sa likod.
"Masaya lang po ako nanay kasi nakalabas na rin ako sa wakas." Sabi ko dito kaya napatango ito at inalalayan na ako na makatayo.
Pero nakita ko ang isang lalake na nakatayo sa di-kalayuan sa amin.
"Sir Kyle ikaw pala." Sabi ni nanay kaya medyo napayuko ako.
Ito ang isa sa lalake na madalas rin sa silid ko noon na hindi ko pa maikilos ang katawan ko.
Ngayon mas nabistahan ko na ang mukha nito, mukhang mas mabait ito dahil maamo ang mukha nito.
Gwapo ito pero mas gwapo si Vito at sa hindi ko sinasadya na isipin ay pinagkumpara ko agad ang dalawa na ikinainit ng pisngi ko.
Alam ko na nakakatakot ang buska ng mukha ni Vito, napakalalim nitong tumitig kaya naman hindi ko magawang salubungin ang titig nito.
Pero ang lalakeng nasa harap ko ngayon ay wala akong ibang maramdaman kundi alam ko na mas mabait ito kaysa sa isang iyon.
"Buti naman at pumayag na si Vito na palabasin ang bisita natin nay." Sabi nito na napatingi sa akin.
"Oo nga hijo." Sabi naman ni nanay at lumapit ito sa amin.
"My name is Kyle, feel free to roam this whole house Selena this will be your house too from now on." Makahulugan nitong turan na tinaas ang kamay kaya agad ko itong kinuha.
Wala akong naramdaman na kakaiba pero bahagya lang nito na pinisil ang kamay ko saka na niya ito binitiwan.
Nagpaalam na ito at umakyat na ito sa taas.
Nakangiti na lang si nanay na binuksan ang sliding door at saka na ako nito inakay palabas.
And the first thing i saw is the beautiful ocean, the view is really amazing and i feel alive and at ease at the same time.
Sa wakas nakalabas na rin ako sapat na muna ito sa akin sa ngayon.