Tangina naman, paano ba ako napunta dito?
Isang linggo lang ang nakakaraan, buhay ko ay simple lang: trabaho, commute, kain, tulog. Repeat. Paulit-ulit na parang sirang plaka. Pero ngayon, eto ako… nakatayo sa harap ng dambuhalang tore na mistulang inabot ang langit.
"Welcome to the Spiral of Makiling," sabi ng malaking signage na parang sinadya talaga para mang-ingganyo. Sino ba namang hindi matutukso? Sabi sa news, kahit sino pwedeng pumasok, at ang makakaabot daw sa itaas… eh, matutupad ang kahit anong wish mo. Kahit ano.
"Pre, 'di ka ba kinakabahan?" tanong ng kaibigan ko, si Miguel. Halata sa mukha niya na kinakabahan na pero determined pa rin. Nakatitig siya sa tore na parang kinakausap ang sarili.
"Aba siyempre naman. Pero may choice ba tayo?" sabay kindat ko. "Kailangan kong manalo ng jackpot sa buhay, e. Di na ako pwede maging tahimik na kawani habang buhay. So here I am."
Pero honestly, kahit ang yabang ko ngayon, natatakot ako. Sino bang hindi? Baka andun na sa loob lahat ng kababalaghan mula sa mga kwento ni lola noong bata pa ako. Mga kapre, tikbalang, tiyanak—lahat na yata ng pangit at nakakatakot sa mundo ng mga alamat.
Eh bakit nga ba ako andito?
Simple lang: gusto kong bumawi. Para sa pamilya, para sa pangarap. Tsaka... para sa sarili ko. Pero syempre hindi ko sasabihin 'yan ng malakas. Masyadong madrama, baka pagtawanan pa ako ni Miguel.
Pagpasok namin, may bumungad na boses—malamig, parang galing sa ilalim ng lupa.
"Welcome, mga manlalakbay. Prepare yourselves."
'Teka, sino yun?' Nagtitinginan kami ni Miguel, parehas nagtataka.
"Tangina, baka meron talagang spirit voice-over dito." Pinilit kong magbiro para pakalmahin si Miguel (at syempre pati na rin sarili ko). Pero sa totoo lang, habang nagsasalita yung boses, parang kinikilabutan na ako.
Pumikit ako saglit, and then… bigla na lang may lumabas na hologram sa harap ko. Parang may floating screen. Wow, hi-tech na mga aswang ba 'to?
System Activated! Welcome, Enzo Reyes. Rank: F
Tangina. Rank F agad? Hindi man lang F+. Napaka-discouraging naman neto. Lahat ng effort ko, F lang?
"Level 1: Forest of Sigbin. Objective: Survive."
Sa background, naririnig ko na ang tahimik na ungol ng isang kung ano mang hayop. Parang gutom na gutom. Ang dami kong kwento tungkol sa sigbin mula pagkabata, pero iba pala pag alam mong pwede ka nilang lamunin ng buhay.
"Oi, Miguel," bulong ko, pero paglingon ko… wala na siya.
Shit. Mag-isa na lang ako? "Miguel? Migs?! Huy, ano ba naman 'to—"
WARNING: Enemy detected.
Tangina, eto na! First day ko pa lang sa tore, may sigbin na agad? Ang malas naman.
Pero bago pa ako makatakbo, biglang lumitaw ang isang maliit na window sa harap ko. Parang video game!
[SYSTEM UPDATE]
Congratulations! You've unlocked your first skill: Ancestral Awakening.
Activate the skill to call upon your ancestral spirits for assistance.
Seryoso ba 'to? Teka, pwede naman palang may cheat code, 'di ba? Okay, sige—"Activate!"
Biglang nag-blur ang paligid ko, at pakiramdam ko para akong napasok sa ibang mundo. Tapos sa harap ko, lumitaw ang imahe ng isang lalaking mukhang sundalo. Pusong warrior vibes si kuya.
"Anak ng Bathala, Enzo Reyes, ngayon ay pinararangalan ka ng lakas ng mga ninuno mo," sabi niya.
Gusto kong itanong kung legit ba siya o kung prank 'to, pero wala na siyang sinayang na oras. Bigla niyang iniabot ang kamay niya, at sa isang iglap, may lumitaw na espada sa kamay ko—parang bolo na mas makintab pa sa kinabukasan ko.
"Use this well, apo. Ang lakas mo ay nasa dugo mo."
Damn, dramatiko rin pala 'tong mga ninuno ko.
Di na ako nagpatumpik-tumpik. Kahit nangangatog ako, pinanghawakan ko ang espada. Lumapit sa akin ang sigbin—mukha siyang malaking, demonic na aso na may mahabang katawan at mabagsik na pangil. Hininga pa lang niya, amoy bulok na.
"Okay, Enzo. Kaya mo 'to," bulong ko sa sarili ko. "Parang Call of Duty lang 'to. Sige… kaya mo 'to…"
Ang sigbin ay dahan-dahang lumapit, at bigla akong nakaramdam ng parang superpower. Itinaas ko ang espada, at sa isang slash, sumigaw ang sigbin ng malakas bago ito bumagsak sa lupa, mistulang abo na natutunaw.
Napatitig ako sa espada. "Huwow. Ang lakas nito, ah."
Pero bago pa ako makapag-celebrate, may narinig akong panibagong growl. Oh, great. Mukhang may mga tropa pa siya.
'Mukhang mahaba-habang gabi 'to.'