(ณ โลก รัฐ Nevada เวลา 00.37น.)Azel ยืนอยู่ด้วยความเหน็บหนาวและผิดหวัง เขาเดินไปในมุมมืดของเมืองที่เขาเคยเป็นคนสร้างเดินผ่านมนุษย์มากมายซึ่งตอนนี้ไม่ใช่ผลงานที่ สมบูรณ์แบบของพระเจ้าอีกแล้ว
ค่ำคืนนั้นอากาศหนาวเย็น ลมพัดผ่านใบหน้าของ Azel ขณะที่เขาเดินไปตามตรอกแคบๆ จนกระทั่งสายตาของเขาจับจ้องไปยังป้ายไฟนีออนที่เลือนลาง เขามาหยุดอยู่หน้าบาร์แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ท่ามกลางเงามืดของเมือง
เขาเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล เพื่อหลบหนีความวุ่นวายข้างนอกนั่น เขาเดินเข้าไปในมุมมุมนึงของร้าน และนั่งลง
ในร้านมีกลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่วและเต็มไปด้วยผู้คนที่หนีปัญหาของตนเอง
ในตอนนั้นเอง Azel ใด้รู้ว่าตัวเขาเทวดาผู้เคยเป็นผู้ยิ่งใหญ่ตอนนี้เป็นใด้เพียงแค่เงาในโลกของมนุษย์
ทันใดนั้นมีบาร์เทนเดอร์คนหนึ่งเดินเข้ามาและก็ถามกับเขาเรื่องเครื่องดื่มที่จะสั่ง "นํ้าเปล่า" Azel บอก "นํ้าเปล่าเหรอ?....Azel" บาเทนเดอร์บอก Azel รู้สึกตกใจแหงนหน้าขึ้นมองพร้อมกับหยิบดาบสวรรค์ของเขาขึ้นมา สิ่งที่คนธรรมดาเห็นคือบาเทนเดอร์ปกติแต่สิ่งที่ Azel เขาเห็นมันไม่ใช่อย่างงั้นเลย
"แก...ปีศาจงั้นเหรอ" Azel พูดด้วยความตกใจและเสียงที่สั่นคลอนของเขา "แหม เธอนี่พูดแรงจังเลยนะ~" ชายปริศนาพูดด้วยความสบายใจ Azel เอาดาบสวรรค์ปักที่อกของชายปริศนาแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนทั้งหมดในบาร์หายตัวไปและเวลาก็เดินช้าลง "เอาจริงเหรอเนี่ย" ชายปริศนาพูด พร้อมกับยื่นมือมาจับดายสวรรค์ของ Azel และดึงมันออก ชายปริศนาผลัก Azel ออกไปและในชั่วพริบตาเขาก็ไปอยู่ข้างหลังของ Azel แล้ว เขาก็เอามือข้างหนึ่งจับไหล่ Azel จากข้างหลัง และเอามืออีกข้าง แตะไปที่หน้าผากของ Azel หลังจากนั้น Azel หลับลงไปและตื่นมาในสถานที่หนึ่ง
(ณ สวรรค์ ก่อนเกิดการต่อสู้) ท่ามกลางแสงสีทองที่รายล้อม Michael เห็นน้องชายของเขา Azel นั่งอยู่ท่ามกลางเงามืดที่บาร์ใน Nervada สายตาของเขาจ้องมองน้องชายที่เคยเป็นที่รักด้วยความกังวล แต่ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกจากปาก Michael เขาเพียงแต่สังเกตท่าทางและสีหน้าของ Azel ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสับสน
Michael กำดาบสวรรค์ในมือแน่น แม้เขาจะยังคงจงรักภักดีต่อพระเจ้าและหน้าที่ แต่ภายในใจลึกๆ เขายังคงมีความหวังว่าน้องชายของเขาจะไม่เลือกทางเดินที่จะทำให้ทั้งคู่ต้องเผชิญหน้ากันอีกครั้งในสนามรบ
"เจ้าหนีจากสวรรค์ แต่ข้าจะไม่หนีจากหน้าที่" Michael พึมพำเบาๆ ขณะที่เขาจ้องมอง Azel ต่อไป
Michael มองลงมายัง Azel ที่นั่งอยู่ในบาร์ เขาพึมพำออกมาเบาๆ ด้วยความห่วงใยที่ไม่อาจเอื้อมถึง
"เจ้ายังไม่เข้าใจเลยใช่ไหม, Azel... ข้าไม่อยากให้เรื่องนี้จบลงแบบที่เราต้องต่อสู้กัน" Michael พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความอ่อนโยนแต่ยังคงหนักแน่น
"ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกผิดหวัง เจ้าเห็นสิ่งที่มนุษย์ทำและมันทำร้ายจิตใจเจ้า...แต่พวกเขายังมีโอกาส เจ้าก็เช่นกัน" เขาพูดกับตัวเอง ราวกับหวังว่าสักวันคำพูดเหล่านี้จะส่งไปถึงน้องชายของเขา
"ข้าไม่ต้องการให้เจ้ากลายเป็นภัยต่อพวกเขา...หรือทำลายสิ่งที่เราช่วยกันสร้างขึ้นมา อย่าทำให้ข้าต้องเลือกเส้นทางที่ข้าไม่อยากเดินเลย Azel" Michael กล่าวเบาๆ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย แต่ก็ยังมีความเจ็บปวดลึกๆ ในใจ
Michael ละสายตาจากภาพของ Azel ที่ปรากฏอยู่เบื้องล่าง ท้องฟ้าสวรรค์ดูนิ่งสงบ แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและกังวล ความคิดนั้นก่อตัวขึ้นในหัว จนเขาตัดสินใจที่จะเดินทางไปยังห้องบัลลังก์ของพระเจ้า
ทางเดินสวรรค์ที่ทอดยาวนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่างราวกับทองคำ แต่ครั้งนี้มันกลับรู้สึกหนักอึ้งในจิตใจของ Michael เมื่อเขามาถึงหน้าประตูบานใหญ่ที่แกะสลักอย่างวิจิตรซึ่งนำไปสู่ห้องของพระเจ้า หัวใจของเขาเต้นแรง
"ข้าต้องแจ้งให้พระองค์ทราบเรื่อง Azel..." Michael พึมพำเบาๆ พลางดันประตูให้เปิดออก
แต่สิ่งที่เขาพบกลับทำให้เขานิ่งงัน ภายในห้องบัลลังก์ซึ่งเคยเต็มไปด้วยแสงอันยิ่งใหญ่และศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า บัดนี้เหลือเพียงความว่างเปล่า บัลลังก์ทองคำที่เคยเป็นศูนย์กลางของจักรวาล กลับไร้ร่องรอยของผู้ครอบครอง
"ท่านพ่อ...?" Michael กล่าวขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา เขาก้าวเข้าไปข้างใน ยิ่งเดินเข้าไป ความรู้สึกหายใจไม่ออกก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
ไม่มีคำตอบ ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากเสียงฝีเท้าของเขาในห้องที่ว่างเปล่า Michael หยุดอยู่ตรงหน้าบัลลังก์ จิตใจเต็มไปด้วยความตกตะลึงและคำถาม
"เป็นไปได้ยังไง...เขาหายไป?" Michael กระซิบกับตัวเอง ความคิดวุ่นวายพุ่งเข้ามาในหัว เขาหันมองรอบๆ ห้องด้วยความตระหนก ความจริงอันโหดร้ายเริ่มชัดเจนขึ้น
"ท่านพ่อ...ทิ้งข้าไปแล้วหรือ?"Michael พูดด้วยเสียงที่สั่นคลอน
"เจ้ามันคนโกหก ข้ามันโง่เองที่หลงเชื่อเจ้า!" เขาพูดออกมาด้วยความโกรธและรู้ตัวดีว่าต้องเป็นคนที่สานต่องานของพ่อผู้ไม่เอาไหน
จบตอนที่ 1 .